Horae Belgicae

¶ Nr. 84.

Dit is die wise:
Het vride een hovesch ridder
so menighen lieven dach
enes.......

Mijn hert dat is in liden,
alst denket opt hemelrijc,
daer si hem alle verbliden
mit Jesus ewelijc
ende sijn van sorghen vri.
och here, hoe wee is mi,
als mi comt in den sin,
dat ic daer niet en bin.

[p. 172]

2.

Och ic bin hier beneden,

 

hier boven is die ic min.

 

tis langhe tijt gheleden,

 

ic en hoorde nie van hem,

 

hoe dattet mit hem staet.

 

o Jesus lief, ontfaet

 

mijn siele, die aldus seer

 

om u quelt, lieve heer!

 

 

3.

Wie sal mijn botschap draghen

 

aen Jesus mijn soete lief?

 

och mochtic hem behaghen,

 

dat waer al mijn berief,

 

so woudic vrolic sijn!

 

mijn herte lidet dicwile pijn,

 

als ic mi iet ontgae

 

ende mijn lief niet vast en stae.

 

 

4.

Ic en weet gheen beter bode

 

te senden aen mijn lief

 

dan ic mi gheve te gode,

 

mijn herte sal sijn mijn brief.

 

hi salt al wel verstaen,

 

hi ist diet herte siet aen

 

ende hi daer nae verlient

 

sine gracie die hem dient.

 

 

5.

O Jesus, here der heren,

 

godes uutvercoren soon,

 

aensiet doch mijn begheren,

 

ghelievet u wilt doen,

 

het is seer mine begheert

 

te sijn ghevisenteert

 

van u, o lief, te hant

 

mi seer nae u verlanct.

 

 

6.

U soete consolacie,

 

o Jesus lieve heer,

 

is mi een grote gracie,

 

ic biddu daer om seer.

[p. 173]

 

och voelde ic die in mi,

 

van sorghen waer ic vri,

 

want hoet hert is ghewon

 

si maket al ghesont.

 

 

7.

Waer blijfdi, uutvercoren?

 

ic en worde u niet ontwaer.

 

ic biddu wilt doch horen,

 

mijn hert dat is mi swaer,

 

te male seer onghestelt,

 

het is om u dat quelt;

 

van rouwen salt vergaen,

 

macht uwen troost niet ontfaen.

 

 

8.

Ic haddu also gaerne,

 

o Jesu lief, in mi:

 

ghi sijt mijns herten verclaren,

 

mit u so bin ic bli.

 

tis anders groot verdriet

 

al dat in mi gheschiet.

 

hoe soet het mach ghesijn,

 

het wort al int leste pijn.

 

 

9.

En wilt mi niet begheven,

 

mijn alreliefste heer,

 

want sonder u te leven,

 

en wensche ic nimmermeer.

 

ghi sijt mijn hert, mijn sin,

 

ic biddu, spreket mi in,

 

laet mi van u verstaen,

 

hoe ghi wilt sijn ontfaen!

 

 

10.

Och here, veel tribulacie

 

is mi aldus bereit.

 

heb icket verdient, och lacy,

 

dat is mi waerlic leit.

 

mi dunket, ghi slaet mi leech,

 

ten is immer niet alst peech.

 

ic claghe u mijn verdriet

 

ende ghi en hoort mi niet. -

[p. 174]

11.

Och mensche, ghi moghet wel claghen,

 

dat ghi hebt groot verdriet.

 

hoe soudi mi behaghen,

 

en haddijs lidens niet?

 

ic heb gheleden meer,

 

al claechdi noch so seer.

 

och haddi mi seer weert,

 

liden waer al uwe begheert.

 

 

12.

Och woudi overdenken,

 

wat ic u gheerne wil doen,

 

ic wil u hier voor schenken

 

een sonderlinghe croon.

 

voor ellic wederstaen

 

och wat suldi ontfaen!

 

comt u dat in den sin,

 

wort liden groot ghewin.

 

 

13.

Ic wil u mit mi cronen

 

voort liden dat ghi lijt,

 

ende sult mi daer te lone

 

voor hebben tot alre tijt,

 

daer ghi bi mi sult staen

 

ende u loon sult ontfaen

 

mit minen vrienden groot:

 

dan sidi uter noot.

B. 34. - Hs. 2, 2. is fehlt - 3, 1. bosscop - 3, 5. wolde ic - 3, 6. dickewyle - 7, 2. weerde - 8, 7. woe (hoe) - sijn (ghesijn) - 10, 1. trybelacie - 11, 8. dyne (uwe).