Horae Belgicae

¶ Nr. 53.

Dit is die wise:
Ic hoorde op eenre morghenstont
dat liden seer beclaghen.

Ic hoorde op eenre morghenstont
dat liden seer beclaghen.
dat liden heeft mijn hert doorwont,
ghebracht in groter varen.

Och liden, ghi sijt also goet,
mer hatelic den menschen;
mer wie bekent uwen edelen aert,
die plecht nae u te wenschen.

[p. 121]

3.

Nu wil ic keren minen sin

 

ende setten mi te striden.

 

och waer ic coom of waer ic bin,

 

overal so vindic liden.

 

 

4.

Nu lide wi, nu lide wi,

 

och dat moet immer wesen.

 

die Jesus in sinen herten draecht,

 

sal lidens wel ghenesen.

 

 

5.

Liden is een edel schat,

 

diet wel ghelijc can draghen.

 

si wanderen in der minnen pat,

 

die liden sonder claghen.

 

 

6.

Liden is een bitter woort,

 

des worde ic wel ontware.

 

liden heeft mijn hert gheschoort,

 

ghebracht in groter vare.

 

 

7.

Nochtans en wil ic in minen moet

 

dat liden niet versmaden.

 

liden dunket mi wesen goet,

 

ic bins aldus beraden.

 

 

8.

Dat ic dat liden niet en can,

 

dat moet ic nu besuren.

 

liden heeft mijn hert ghestuurt,

 

ghebracht in groten truren.

 

 

9.

Als ic dan meende seker te sijn,

 

so wert ic eerst bedroghen.

 

liden is een medecijn,

 

ic bin daer mede ontfloghen.

 

 

10.

Och liden, wie ghevet di die macht,

 

dattu bestrickest die banden?

 

ghi stuurt daer menich in den rechten pat

 

mit eren of mit schanden.

 

 

11.

Och liden, wat hevestu ghedaen?

 

du berovest mine sinne.

 

ghi cost mi also menighen traen,

 

ghi quest mijn herte van binnen.

[p. 122]

12.

Wat vroude mach mi nu gheven moet,

 

als ic ghedenke der qualen!

 

dat liden maket menighen vroet,

 

die in ghenoechten dwalen.

 

 

13.

Dat liden sterket den cranken moet,

 

het temmet die wilde sinnen,

 

het maket menighen van binnen vroet,

 

het leert hem god te minnen.

 

 

14.

Och liden, ghi sijt also goet,

 

ghi leert die traghen striden

 

ende ghi bedwinghet den jonghen moet,

 

dien ghi beswaert mit liden.

 

 

15.

Eer ic mit liden wert bevaen,

 

so dwaelde ic uten pade.

 

liden heeft mi doen verstaen,

 

dat ic nu leve bi gode.

 

 

16.

Had ickes mi wel te tide bedacht

 

ende mi te rechte versonnen,

 

ic hadde den strijt ten einde ghebracht,

 

die ic nu eerst hebbe begonnen.

 

 

17.

God gheve den liders goeden moet

 

ende van striden seghe,

 

dat hi door druc ende wederspoet

 

moet comen ten ewighen leven.

 

 

18.

So mach hi ewighe vroude ontfaen

 

ende loon van sinen stride,

 

van liden dat hem heeft bevaen

 

ende benauwet aen allen siden.

 

 

19.

Die ons dit liedekijn heeft ghedicht,

 

god sterken in sijnre minnen,

 

dat hem sijn liden worde verlicht,

 

dat hem beswaert van binnen.

B. 19 und 24. Die beiden Texte stimmen fast ganz überein; 10, 2. hat der erste die sinnen (die banden); 15, 4. | ade, während der zweite: | ade. Hs. 1, 1. mergenstont - 2, 4. wonschen - 5, 1. staet (schat) - 6, 4. trueren (vare).