Horae Belgicae

¶ Nr. 38.
St. Caecilia.

Dit is die wise:
Nae groenre verwe mijn hert verlanghet
daer ic alleine was,
si heeft mijn hertken ombevanghen

Laet ons aenroepen mit weerdicheit
die ghene diet wel vermach,
onse heilighe patroonsche Cecilia,
si is van hogher macht,
ghelike als een rose root
die voor den dach opgheit.
die haer mit trouwen wil roepen aen,
die sullen van binnen troost ontfaen,
haer minne is ons bereit.

[p. 89]

2.

Een haren hemde so tooch si aen

 

seer scharp al naest haer lijf.

 

die reden ende die sinlicheit

 

die hadden enen kijf.

 

daer over tooch si een gulden cleet

 

als die der werelt lusten mint.

 

de doochden die si heeft ghedaen,

 

die wil ic u cortelic doen verstaen,

 

ist dat ghijt wel versint.

 

 

3.

Si droech al in haer herte van binnen

 

dat evangelie soet.

 

van orghelspel ende soeten sanc

 

so tooch si af haer minne.

 

si wert versekert enen man

 

die hiete Valeriaen.

 

si was seer vurich in haer ghebet,

 

dat si mocht bliven onbesmet,

 

die gracie hielt si staen.

 

 

4.

Des avondes in der enicheit,

 

als men te rusten ghinc,

 

sprac si mit vriendeliker talen:

 

o soete jonghelinc!

 

een sake, die u te helen staet,

 

wil ic u brenghen voort,

 

die mi seer ter herten leit,

 

lovet mi nu mit trouwicheit

 

te segghen niemant voort.

 

 

5.

Een enghel godes heb ic ontfanghen

 

tot enen minre der sielen mijn.

 

mijn lichaem ende mijn reinicheit

 

bewaert hi altoos fijn.

 

mer ist dat ghi mi aenroeren wilt,

 

dat mi besmetten mach,

 

hi sal te hant hier bi mi staen,

 

sijn wrake en suldi niet ontgaen,

 

hi is van groter cracht.

[p. 90]

6.

Mer wildi horen minen raet

 

ende volghen Cristus lere,

 

ende laten u dopen altehant

 

ende ghelovet aen onsen here,

 

hi sal u minnen ghelijc als mi,

 

ooc suldi hem wel sien,

 

dat ghi in doochden voort moghet gaen

 

ende in alre gracien moghet volstaen,

 

dat suldi wel bet versien.

 

 

7.

Doe sprac die soete jonghelinc:

 

hebdi een ander ghenoot,

 

so wil ic u mit mijns selves handen

 

u beiden brenghen ter doot.

 

mer ist dat ic vernemen mach,

 

dat hi een enghel si,

 

so sal ic doen al dinen wille

 

beide openbaer ende daer toe stille,

 

weest dan verblijt mit mi.

 

 

8.

Doe hi dat doopsel had ontfanghen,

 

doe quam die enghel claer

 

ende gaf hem elc enen rosencrans,

 

hi sprac int openbaer:

 

in onghedeelter reinicheit

 

suldi altoos volstaen.

 

o jonghelinc, biddi iet van mi,

 

dat sal ic verwerven di,

 

doet mi uwen willen verstaen.

 

 

9.

Doe sprac die suver jonghelinc:

 

minen broeder dien ic min

 

dat hi mit mi gheloven moet,

 

dat is al heel mijn sin.

 

die enghel sprac: dat sal gheschien,

 

hi sal mit u volstaen,

 

ghi sult te samen storten u bloet

 

al om dat hoghe hemelsche goet,

 

die croon suldi ontfaen.

[p. 91]

10.

Tiburcius in die camer quam,

 

hi wert mit wonder bevaen,

 

die hemelsche lucht hem teghensloech,

 

hi sprac: doet mi verstaen,

 

wie heeft u nu in deser tijt

 

die rosen root ghebracht?

 

doe sprac die edele Valeriaen:

 

wildi mit mi ghelove ontfaen,

 

ghi moghet bekennen haer cracht.

 

 

11.

Sijn herte dat wert so seer beroert,

 

hi riep mit neernsticheit:

 

secht mi gheringhe wat u ghelieft,

 

ic bin te male bereit.

 

doe sprac die suverlike maghet:

 

o weerde broeder mijn,

 

ganc totten ouden man Urbaen

 

ende wilt van hem dat doopsel ontfaen,

 

so suldi salich sijn.

 

 

12.

Cecilia als een lelie schoon

 

die hoghe staet openbaer,

 

so licht haer reine suverheit

 

in alle die werelt claer,

 

want si den eertschen brudegom

 

mit soeten woorden verwan,

 

die graeie godes hem ombevinc,

 

dat hi dat kerstenghelove ontfinc

 

ende wert een hemelsman.

 

 

13.

Mer doe die richter dat vernam,

 

dede hise voor hem staen.

 

hi proefde een ieghelic sijn ghelove,

 

hi dede hem sijn hooft afslaen.

 

doe sprac die suverlike maghet:

 

o edele ridders goet,

 

ghi sult ontfanghen die hoghe croon

 

ende Cristus die sal sijn u loon,

 

weest vast in uwen moet!

[p. 92]

14.

Een siedende bat was daer bereit,

 

daer sette mense in al heit.

 

het wert veel coelre dan die douwe,

 

dat was den richter leit.

 

daer quam een stocker altehant,

 

hi dede haer dat hooft afslaen.

 

si riep: here Jesus, ontfanct minen gheest

 

al mitten enghelen in u feest!

 

mijn hert is seer verblijt.

 

 

15.

Cecilia die edele maghet fijn

 

heeft haren strijt volbrocht,

 

si heeft dat scone hemelrijc

 

mit haren bloede ghecocht.

 

bi haren lieven brudegom

 

in sinen.......

 

...........

 

...........

 

...........

B. 25. Hs. 2, 6. luston fehlt - 5, 4. wael (fijn) - 5, 5. mi fehlt - 9, 2. mynne - 9, 4. synne - 12, 3. lucht - 14, 6. haer (hem) - 14, 7. si riepen - 15, 4. ghecoft.

Der Text ist verdorben: so sollten z.B. reimen 1, 6 und 9; 3, 2 und 4; 14, 6 und 9. Wahrscheinlich sehlen auch einige Strophen.