5.[regelnummer]
Nu hoort, goet man, die dit coornken sadet,
ist dat daer iemant nae ons vraghet,
so secht, wi voeren hier hen, doe ghi dit sait.
6.[regelnummer]
Als Herodes dat verhoorde,
hi sprac tot sinen cnechten dese woorde:
laet ons gaen soeken dat heilighe wijf.
7.[regelnummer]
Als si een halve mile waren ghevaren,
daer saghen si enen man staen maden,
si groeten hem ende werden verblijt.
8.[regelnummer]
Nu secht ons, man, die dit coornken madet,
saechdi hier niet een joncfrouwe voor bi varen,
si was ghecledet mit witten habijt?
9.[regelnummer]
Doe ic dit saide, dat ic nu made,
doe sach ic voorbi ene joncfrou varen,
si was ghecledet mit witten habijt.
10.[regelnummer]
Herodes sprac tot sinen scharen:
wel op, laet ons te huus wert varen!
tis al om niet, dat wi hier sijn.
B. 77. - Hs. 4, 2. saeyen (für die ältere Form saden, die der Reim verlangt) - 5, 1. seyet (sadet) - 5, 3. seyden (sait) - 7, 2. meyen - 8, 1. meyet - 9, 1. seyde - meye - 9, 2. doe voer hier ene joncfrouwe voorby.