Horae Belgicae

[p. 229]

¶ Nr. 121.
Mein Liebster muss ein Jüngling sein!

Een oude man sprac een meisken an:
‘schoon lief, wildi beteren mijn verdriet?’
‘neen ic, seidese, lieve Jan!
van uwen biere en dorst mi niet.
tis beter dat ghi van mi vliet,
ghi doet doch al verloren pijn:
mijn boelken moet een jonc man sijn.’
‘Schoon lief, ic soude mi gheerne paren,
waert uw beliefte nu ter tijt.’
‘spreect een oude quene van seventich jaren,
out ende verrompelt also ghi sijt!
aen u en is doch gheen profijt,
ghi en tapt niet dan verschaelden wijn:
mijn boelken moet een jonc man sijn.’
‘O waerde suver joghet,
herte ende sin hanghet al aen di.’
‘stelt u te vreden oft ghi moghet,
wi en dienen niet te samen, ic ende ghi.
out ende versleten dunct ghi mi,
wat soudt ghi schriven in mijn francijn?
mijn boelken moet een jonc man sijn.’
‘Schoon lief, wilt doch doen mijn avijs,
so sal ic u maken van goede rijc.’
‘een jonc man staet bat in minen prijs,
ghelijc soect altijt sijn ghelijc.
wat soudt ghi doghen op enen tijt
dan dronken drinken als een swijn?
mijn boelken moet een jonc man sijn.’
‘Ic mach wel claghen mijn verdriet,
ic minne ende en worde niet ghemint.’
‘nu swighet, seit si, lurefaes!
vrijt elders daer ghi troost ghewint.

[p. 230]

 

ic hebbe bemint een jonghelinc,

 

mijn herte verblijt in sijn aenschijn:

 

mijn boelken moet een jonc man sijn.’

Antw. LB. 1544 Nr. 37.

¶ 2, 3. quene, Frau, ahd. quena, mhd. kone; im Mnl. schon mit dem Nebenbegriff alte Frau, deshalb auch mit dem Zusatze oude quene - 2, 4. verrompelt, voller Runzeln - 3, 6. francijn, Schreibpergament, membrana francica-4, 1. avijs, advijs, Meinung, Rath - 4, 5. doghen, taugen - op enen tijt, einmal, einst - 5, 3. lurefaes, Lumpenkerl; bei Kil. ‘lorenfaes, lorenfant. Ignavus homo, homo parvi pretii, homo frivolus’ - 5, 4. elders, anderswo - 5, 6. verbliden, fröhlich werden - aenschijn, Anblick.