Horae Belgicae


¶ Nr. 69. Ehre zerronnen, Ehe gewonnen. Een out liedeken ende den eersten reghel singhet altoos twewerf. 1.[regelnummer] Dat ruiterken in der schuren lach, die schuer was cout, den ruiter was nat. 2.[regelnummer] ‘Och lieve heer waert, decket mi! die schuer is cout, seer vrieset mi.’ 3.[regelnummer] Die waert sprac sijnder dienstmaecht toe: ‘gaet, decket den ruiter met haverstroo!’ 4.[regelnummer] Dat meisken en dorstet laten niet, si dede dat haer haer meester hiet. 5.[regelnummer] Si nam den ruiter in haren arm; al was hi cout, si maecte hem warm. 6.[regelnummer] Doen die ruiter sijn willeken had ghedaen, sprac hi: ‘schoon meisken, ghi moocht wel gaen!’ 7.[regelnummer] ‘Waer soude ic riden, waer soude ic gaen? ic ben met uwen kinde bevaen.’ 8.[regelnummer] ‘Sidi met minen kinde bevaen, so sult ghi riden ende ic sal gaen.’ 9.[regelnummer] Hi settese voor hem op sijn paert, hi voerdese tsijnder moeder waert.
[pagina 162]
10.[regelnummer] ‘Och lieve moeder, hier is mijn wijf! ic hebse liever dan alle uw lijf.’ 11.[regelnummer] Die moeder sette haer enen stoel, die dochter worp daer een cussen toe. 12.[regelnummer] Die moeder leide een ei int vier, die dochter twee, dat waren drie. Antw. LB. 1544. Nr. 34.