Horae Belgicae

¶ Nr. 59.
O schlimmer Tag!

‘Rijc god, verleent ons avonture!’
sprac daer een frisch jonghelinc,
‘dat ic mach comen binnen der mure,
daer woont die alderliefste mijn.
rijc god, gheeft raet!
die wachter en is mijn vriendeken niet,
dat dunct mi quaet.’
Die joncfrou niet so vast en sliep,
si hadde verhoort den jonghelinc,
seer haestelijc si ter veinster liep,
si bant een coordeken aen den rinc.
daer nae niet lanc,
doen si dat coordeken dale liet,
den rinc die clanc.
Die wachter niet so vast en sliep,
hi hadde verhoort des rincs gheluit,
seer haestelijc hi ter tinnen liep,
hi stac sijn hooft ter veinster uit,
hi sprac: ‘wie is daer?’
die jonghelinc neder ter aerden viel
van groter vaer.
Die joncfrou sprac met sinnen verstoort:
‘wat isser, wachter, dat u deert?
het sijn mijn veinsteren die ghi hoort,
die herren sijn droghe ende onghesmeert.
maect mi niet gram!
ic sie al nae den lichten dach
al oft hi iet quam.’

[p. 145]

5.

Hi sprac: ‘joncfrou, en belghet u niet!

 

ic doe als een wachterkijn:

 

den lichten dach daer ghi nae siet,

 

dat is die alderliefste dijn.

 

stille heimelije swijcht!

 

want quaem int claer, wi waren voorwaer

 

ons levens quijt.’

6.

Die jonghelinc sprac: ‘och wachter goet,

 

wilt ons niet melden door uw deucht,

 

daer mocht of comen groot onmoet.

 

wat schadet, dat wi twee sijn verheucht?’

 

hi sprac: ‘ic sal.

 

nu gaet al daert die liefste begheert,

 

maect gheen gheschal!’

7.

Al in den rinc sette hi sinen voet,

 

ghelijc hi dicwils hadde ghedaen.

 

si haelde hem op al metter spoet,

 

seer vriendelijc was hi daer ontfaen

 

in corter stont:

 

si custe hem meer dan duisent werven

 

aen sinen mont.

8.

‘Och willecome, seit si, soete lief!

 

mi en quam mijn daghen noit liever gast.

 

nu laet ons met ghenoechte sijn,

 

wi willen gaen drinken den coelen wijn.

 

wi worden ghewacht:

 

die wachter sal sinen horen blasen

 

als coomt den dach.’

9.

Een corte wile was daer niet lanc,

 

die wachter sanc sijn dagheliet.

 

in sinen armen dat hise nam,

 

het scheiden was hem een groot verdriet:

 

‘och leider dach!

 

ghi doet mi van der liefster scheiden

 

die ic oit sach.’

Antw. LB. 1544. Nr. 140. - Dr. 1, 1. auontuere ons -

¶ 4, 2. deert, bekümmert, fehlt - 4, 4. herre, harre, Fensterangel - 4, 5. gram maken, böse machen, erzürnen - 5, 1.

[p. 146]

belghen, erzürnen - 5, 6. quaem int claer, würd' es offenbar, käme es heraus - 5, 7. quijt, verlustig - 6, 3. onmoet, Verdruss - 6, 4. verheucht, vergnügt - 7, 3. metter spoet, eilig - 7, 6. duisent werven, tausendmal - 8, 5. ghewacht, gehütet - 9, 2. dagheliet, mhd. tageliet, das Lied, welches der Wächter bei Tagesanbruch singt - 9, 5. lede, schlimm, unheilvoll - 9, 7. oit, jemals.