Horae Belgicae

[p. 103]

¶ Nr. 35.
Die Burggräfin und der Zimmermann.

Wie wil horen singhen
van enen timmerman,
van ener borchgravinnen,
hoe si haer lief ghewan!
Die heren seiden: ‘welcom, timmerman,
ghi sijt ons waertste gast,
ghi sult noch tavont hanghen
aen enen boom staet vast.’
‘Waer om so sal ic hanghen,
ic en ben ja gheen dief?
dat herte van minen jonghen live
heeft een schoon vrou seer lief.
Sal ic noch tavont hanghen
aen enen boom staet vast,
versinken moeten die wortelen,
verbarnen moet den bast!’
Dat vernam een vrouwe,
eens groten lantsheren wijf;
si dede haer paerdeken sadelen
al om des timmermans lijf.
Doen si haer paerdeken ghesadelt had,
haer sporen had aenghedaen,
so was den timmerman
ter lederen op ghegaen.
Mer doen hi op de leder clam,
ter leder was op ghegaen:
‘nu hoort, ghi heren alle,
wilt doch een woort verstaen!
Quaem die borchgravinne
voor uw beddeken staen,
soudijse helsen ende cussen
oft soudise laten gaen?’

[p. 104]

9.

‘Quaem mi die borchgravinne

 

voor mijn beddeken staen,

 

ic soudese helsen ende cussen

 

ende vriendelijc ontfaen.’

10.

‘Soudijse helsen ende cussen

 

ende vriendelijc ontfaen,

 

so en heeft dese timmerman

 

niet al te veel misdaen.’

11.

‘Coomt af, coomt af, goet timmerman!

 

u is verbeden uw lijf:

 

dat heeft ghedaen een vrouwe,

 

eens groten lantsheren wijf.’

12.

‘Hevet dat ghedaen een vrouwe,

 

eens groten lantsheren wijf:

 

god houdse in haerder eren

 

ende mi mijn jonghe lijf!’

13.

Hi wranc van sinen handen

 

een gouden vingherlijn,

 

dat gaf hi haer tenen pande,

 

si hadde behouden sijn lijf.

Antw. LB. 1544. Nr. 164.- 7, 1. 2. und 4 habe ich ergänzt; im Dr. nur 3. - Vgl. das deutsche Lied: Frkf. LB. 1582. Nr. 78 (Uhland Nr. 98). Noch im Munde des Volks, s. Schles. Volksl. Nr. 21. Nicolai Almanach 1. 34-37.