Horae Belgicae

¶ Nr. 18.
Die Nonne.

Ic stont op hoghe berghen,
ic sach ter see waert in,
ic sach een scheepken driven
daer waren drie ruiters in.
Den alderjoncsten ruiter,
die in dat scheepken was,
die schonc mi eens te drinken
de coele wijn uit een glas.
‘Ic brenct u, haveloos meisjen!
dat u god seghenen moet!
gheen ander soudic kiesen,
waert ghi wat riker van goet.’
‘Ben ic een haveloos meisjen,
ic en bens alleine niet:
in een clooster wil ic riden,
god loons hem diet mi riet!’
Hi sprac: ‘wel schone joncfrouwe!
als ghi int clooster gaet,
hoe garen soudic weten,
hoe u't nonnencleet al staet!’
Maer doen si in dat clooster quam,
haer vader die was doot,
men vant in al mijns heren lant
gheen riker kint en was groot.

[p. 72]

7.

De ruiter haddet so haest vernomen,

 

hi sprac: ‘sadelt mi mijn peert!

 

dat si int clooster is ghecomen,

 

dat is dat mijn hert so deert.’

8.

Maer doen hi voor dat clooster quam,

 

hi clopte aen den rinc:

 

‘waer is de joncste nonne

 

die hier lest wijdinghe ontfinc?’

9.

‘Dat alderjoncste nonneken

 

en mach niet comen uit,

 

si sit al hier besloten

 

en si is Jesus bruit.’

10.

‘Sit si hier in besloten

 

en is si Jesus bruit:

 

mocht icse eens sien of spreken!

 

si soude wel comen uit.’

11.

Dat alderjoncste nonneken

 

ghinc voor den ruiter staen,

 

haer haerken was afgheschoren,

 

de minne was al ghedaen.

12.

‘Ghi meucht wel thuiswaert riden,

 

ghi meucht wel thuiswaert gaen,

 

ghi meucht een ander kiesen,

 

mijn liefde is al vergaen.

13.

Doen ic een haveloos meisjen was,

 

doen stiet ghi mi metten voet;

 

hadt ghi dat woort ghesweghen,

 

het hadde gheweest al goet.’

Oudt Amst. LB. bl. 34. (Hor. belg. 2, 128); Oudt Haerl. LB. 16. en 27. druk (danach hier). Im Oudt Amst. LB. nach 5, 2. ende als ghi wijdinghe ontfaet - 7, 4. dat is dat mijnder herten seer deert.

Obschon diese Liederbücher viel jünger sind als das Antwerpener, so halte ich doch den Text in dieser Ueberlieferung für den ältern; die fünfte im Antw. LB. hinzugefügte Zeile jeder Strophe hat nur zu deutlich den Anschein eines späteren Zusatzes.

Von dem entsprechenden deutschen Liede ist kein alter Text vorhanden, es hat sich nur mündlich fortgepflanzt. Es ist wol das am meisten verbreitete Volkslied und wird noch heute in fast allen Gegenden Deutschlands gesungen. S. meine Nachweisungen Hor. belg. 2, 130. Schles.

[p. 73]

Volkslieder S. 31. (dazu noch nachzutragen: Firmenich Völkerst. 2, 111. Simrock Volksl. Nr. 22. Fiedler S. 150. Erk Liederhort Nr. 18c. Mittler Nr. 276. von Ditfurth 2. Th. Nr. 18-23.) E. Meier schwäb. Volksl. Nr. 166.)