¶ Nr. 7.
Brennenberg.
1.[regelnummer]
Het is gheleden jaer ende dach
dat Brandenborch ghevanghen lach,
van stenen waren die muren.
2.[regelnummer]
Daer lach hi meer dan seven jaer,
sijn haer was wit, sijn baert was grau,
sinen roden mont verbleken,
van der liefste was hi gheweken.
3.[regelnummer]
Si leiden hem op enen disch,
si sneden hem uit sijn herte vrisch,
si gavent der liefste teten
4.[regelnummer]
‘Nu hebbe ic gheten dat herte sijn,
daer op wil ghedronken sijn,
nu schenct mi eens te drinken!
mijn herte wil mi ontsinken.’
5.[regelnummer]
Den eersten dranc mer die si dranc,
haer herte in duisent stucken spranc:
‘nu helpt, Maria, maghet reine,
met uwen kindeken cleine!’
Antw. LB. 1544. Nr. 81. ohne Str. 6. (Uhland Nr. 75. B.)
¶ 3, 4. onbiten, mhd. enbîʒen, essen, Hor. belg. 5, 106.
Willems sagt zwar bl. 137. ‘Ich habe die zerstreuten Strophen dieses schönen alten Liedes, wobei man an Gabrielle de Vergy erinnert wird,