De dood van sultan Selim, Turksen keizer

[p. I]

[p. V]

Opdragt aan den heere, Benediktus van Reyneveld,
liefhebber der Nederduytsche dichtkonst.

MYN HEER,

Myn's oordeels zyn de konsten gelukkig, als de zelve van Konstenaars geoordeeld werden; wy laten echter de vryheid aan die Dichters, die meenen dat haar Spellen braaf opgeschikt zyn, wanneer die met den naam van een groot Personagie op 't voorhoofd mogen pronken; die zich dikwils niet gewaardigen om die

[p. VI]

eens te zien, of te leezen. Ik meen dan niet te dwaalen, met dit Treurspel onder de oogen te brengen, van een Man, die niet alleen de Dichtkonst bemint, maar de zelve oeffent, en verstaat, en daar my de weg niet geslooten is, om behoorelyke lof voor 't goede, en heusche aanwyzinge voor myn feilen te erlangen, verre buiten het ryk van hekelaars en vitters, daar deze eeuw overvloedig van voorzien is, het zal my genoeg zyn, als ik UE. eenigermaaten vernoegen kan, want ik vertrouw, schoon deezen, zo genaamden Sultan Selim, met geen Fransche, of andere veeren op zyn Tulband pronkt, gy u echter zult gewaardigen den zelven eens te doorbladeren, en ten Tooneele zien voeren. Indien ik myn oogwit getroffen heb, hoop ik daar mede iets

[p. VII]

af te doen van myn schuldige pligt daar myn kerfstok reedelyk vol van is: met dit vertrouwen, myn Heer, blyf ik,

UE. verpligte Vriend,

En gehoorzaame Dienaar,

W: vander HOEVEN.