In het buitenland
Het lag, gelet op 's mans bravoure, in de lijn der verwachtingen dat Michel evenals de Mijnalsen de aandacht van het buitenland zou trekken. In ‘De West’ van 25 april 1955 stond te lezen: ‘De beroemde Robin Hood middenvoor Michel Kruin vertrok samen met de drie Mijnalsen naar Brazilië voor het spelen voor de club ‘America’. In de editie van 9 mei d.a.v.: ‘Volgens een radiobericht uit Pernambuco is de voetbalwedstrijd van gisteren een daverend succes geworden. De Surinamer Kruin zorgde voor liefst drie doelpunten. Dit deed hij zo magnifiek, dat hij werd uitgeroepen tot ‘Commandante Hollanders’. De club America is thans kampioen van de eendaagse k.o.-competitie en de leden zijn niet weinig trots op hun Surinaamse collega die hun dit kampioenschap bezorgde’. Tot zover het dagblad ‘De West’. Het is evident, dat, aangezien Brazilië van oudsher voetballers exporteert en praktisch geen behoefte heeft aan import van voetbaltalent, het aanwerven van Michel Kruin en de Mijnalsen
Kruin met echtgenote
een extra dimensie heeft gekregen. Toen Humphry Mijnals, André Kamperveen of Michel Kruin in de vijftiger jaren naar Jamaica moesten om er te spelen en over het ‘of, of’ nog geredetwist werd, hakte SVB-voorzitter Emile de la Fuente de knoop resoluut door en betaalde uit eigen zak de passage voor Michel.
Na Humphry Mijnals vertrok Michel Kruin in november 1956 naar Nederland. Zijn reis werd betaald door ene Frank Moll en de Nederlandse Blauw-Wit supporters. In Nederland aangekomen adviseerde Humphry - toen Blauw-Wit nogal weifelachtig deed - zijn club Elinkwijk om Michel over te nemen. Toen de Engelse trainer van Elinkwijk het plakboek met sportreportages van Michel