Onze sporthelden. Deel 3

[p. 85]

‘Nihil volentibus arduum’
Sam van Sichem
Een ambitieus allround sportman

Als rasechte Nickeriaan zag hij er het levenslicht en degenen die, nu nog leven, hem van nabij meegemaakt en gekend hebben, herinneren zich deze eenvoudige mens met een warm hart als een der Surinamers met een zeer bijzonder karakter, standvastig, trouw, gezag uitstralend en vertrouwen inboezemend. Met twee jongere broers en een zus is Sam opgegroeid in een gezin, waar liefde en geborgenheid de boventoon voerden. Zijn vader was balataconcessionaris en zijn moeder een vakbekwame topmodiste. Op school, eerst het GLO in Nieuw Nickerie, later het Mulo op de Hendrikschool in Paramaribo behoorde hij tot de vaste kleine kern uitblinkers. Geen wonder, dat hij na een vergelijkend examen tot de Geneeskundige School werd toegelaten met studiegenoten als de later zeer gerenommeerde artsen Tjon A Jong, Leckie en Polak. Helaas moest Sam deze opleiding noodwendigerwijs verlaten, vanwege financiële omstandigheden, abrupt ontstaan door het overlijden van zijn ouders; omstandigheden, die hem ertoe noopten zelf het dagelijks brood te gaan verdienen. In recordtijd - Gode zij lof, was hij gewend te zeggen - rondde de koene Sam de surnumerairsopleiding af, waarmee zijn eigenlijke ambtelijke loopbaan begon, die bij hem - als uitzondering op de ambtelijke logheid en langdradigheid - snel zou blijven stijgen. Hij heeft er vele en verschillende hoge en zeer verantwoordelijke functies bekleed. Hij eindigde op vrij hoge leeftijd als griffier van de Staten van Suriname (nu: De Nationale Assemblee) en was ook daar - zijn traditie getrouw - voor allen een gewaardeerde en trouwe vriend.

Sam en het cricketspel

Ook Sam van Sichem begon als ieder Nickeriaanse jongen al heel vroeg, naast het straatvoetballen, met bat-en-bal, een voorlopertje van het echte cricketen. Hij was toen amper 6 jaar oud. Naast de zovele andere takken van sport en spel die hij jarenlang op respectabel niveau heeft beoefend, heeft deze zoon uit het westen des lands zich vooral als speler en referee in de cricketsport bekwaamd en zeer verdienstelijk gemaakt. Maar. Aan het begin? Sam vertrouwde

[p. 86]

ons ooit toe:

‘Bij gebrek aan middelen om een bat en bal aan te schaffen, maakte je dan zelf een bat van een lichte houtsoort b.v. van bebehout. Als bal een zelfgemaakte balatabal en het wicket bestond uit een petroleumblik. Zo speelde je bat-en-bal, totdat je de leeftijd bereikt had waarop je in een vereniging van ouderen kon worden opgenomen’. In Paramaribo begon Sam te cricketen samen met schoolvrienden op het erf van Oswald Spong aan de Gravenstraat, maar soms werd ook de straat als cricketveld gebruikt. Met schoolkameraden Oswald Spong, Harry Nassy, Chris Curiel, Max Lasley, Carlo Stroom, Sam Eliazer, Just Gouvernante, Gillis de Vries, Juda Draisdale, Iwan de Freitas, Emile Chundroo e.a. werd de jongelingen cricketclub ‘PARAMARIBO’ opgericht. De toonaangevende cricketverenigingen waren toen: Excelsior van Wim Anijs, Victoria van Kees Coleridge), Mariënburg van Alexander, Rust en Werk van Charles de Vries en de jeugdvereniging Paramaribo. Cricketers van naam en faam waren in die dagen: Wim Anijs, Harry Slijngaard, Rodrigues, Jo de Freitas, Gomes, Labriek, Vader Chundroo, Kolader, Kees Coleridge, Bendt, De Wit, Kolf, Ravales en Dikmoet. De populairste umpire was Flores. ‘Paramaribo’ gaf toen een knap staaltje van moed en durf, ook van zelfvertrouwen weg. Ze daagden als schooljongens het 3e klasse team van Excelsior uit voor een krachtmeting. In de plaats van dit elftal bracht Excelsior een gecombineerde ploeg in het veld. De jeugdigen verloren en vroegen om een revanche en wonnen toen met gemak. Toen begon echt de bloei van de in populariteit toenemende club Paramaribo. Jarenlang heeft de club het zoet der overwinning mogen smaken en is vaker kampioen geweest. Toen wij aan sportman Sam vroegen, wat hij over het algemeen vond van de conditie van de jongere sportlui, merkte hij op, dat dezen onvoldoende uithoudingsvermogen laten blijken, ‘Neem nu cricket’, zegt hij, Aik kon b.v. fast bowlen vanaf het begin van de match tot het einde om 6 uur 's middags, in totaal meer dan 60 overs zonder vermoeid te raken. De tegenwoordige fastbowler haalt niet meer dan 20 overs. Ik was een fastbowler met off- en legbreak, maar ook de top- en backspin behoorden tot mijn kunnen’

[p. 87]

Sam als topzwemmer

Reeds in Nickerie begon deze geboren sportman in sloten en trenzen te zwemmen. In Paramaribo leerde hij vooral het afstandzwemmen. Jaarlijks werd de afstand Domburg B Paramaribo, een afstand van ‘17 km gezwommen, nu spreekt men met ontzag over een marathon. Nog op hoge leeftijd legde Sam deze afstand in zijn eentje af. Bekende zwemmers uit die tijd waren o.a. Albert May, Sam Straker, de gebroeders Harry en Walter Amo, de gebroeders Nahar, de gebroeders Van der Jagt, de Currie's en de Stugers, Just Kruisland, Just Kappel, Marty Goede, Guillaume Glans, de gebroeders Wijngaarde en De Vries, Willem Campagne en Drielsma.

Sam en atletiek

Aan deze tak van sport heeft Sam jarenlang deelgehad en met succes, zoals bij hem bij alles wat hij ondernam, vanwege zijn wilskracht en doorzetting, te verwachten was. Enkele bekende bodybuilders uit Sams hoogtijdagen waren Clarence Seymour, Max Petzoldt, Waldo Rogally, George en Bob Spence, Wim Essed, George Vervuurt, Harry Roambouts, Doffie Spalburg, Leo en Frits Tjon A Jong, Lothar de Vries, Wilfred Favery. Sam van Sichem is reeds vroeg begonnen met de atletiek. Hij was één van de leerlingen van de school van Lionel Strongfort. Reeds als schooljongen schreef hij zich in op een schriftelijke cursus van Strongfort (physical culture) en deed serieus en volhardend alle voorgeschreven oefeningen, waardoor hij reeds na zes maanden (op 18-jarige leeftijd) een volwassen atleet kon worden genoemd. ‘Het is raadzaam’, aldus onze all-rounder, ‘dat jongelieden reeds vroeg kennis maken met de kunst om het lichaam te ontwikkelen, maar dan - met nadruk! ‘onder deskundige leiding’.

Van Sichem was steeds vol lof over de cursus van Strongfort en van oordeel, dat iemand die deze lessen serieus gevolgd heeft, kennelijk de vruchten van zijn zware arbeid zal plukken. Zware arbeid, want bepaalde oefeningen vergen meer energie dan de zwaarste lichamelijke arbeid.

Wat Sam van Sichem op sportgebied niet gedaan heeft, is - om het maar zo te zeggen - de moeite van het noemen niet waard. Hij is ernstig, actief en met succes bezig geweest met boksen, worstelen, cricket, bodybuilding, atletiek, voetbal, korfbal, zwemmen, bil-

[p. 88]

jarten, dammen en... dansen.

Hij is jarenlang voorzitter geweest van THESOS (Tot Heil en Sterkte Onzer Spieren), voorzitter van de Surinaamse Bodybuilding en Weightlifting Bond, lid van de voetbalvereniging Robin Hood, terwijl hij zich ook verdienstelijk heeft gemaakt als jurylid bij loopnummers, umpire bij cricket en jurylid bij worstelwedstrijden. Terecht wordt hij dan ook aangemerkt als een rasechte Surinaamse allround sportman,

‘Waar een wil is, is een weg’, gaf hij iedereen te geloven, terwijl zijn lijfspreuk luidde: ‘Nihil volentibus arduum’ (Niets is moeilijk voor hen die willen.)

Nog een cricketcrack van weleer: Richenel Julen
Loopt na een century-score fier de baan uit (links), begeleid door een even trotse clubgenoot. Julen was lid van de c.v. Victoria, maakte deel uit van onze nationale selektie, o.m. in 1972 tegen Guyana. Hij was zeer sterk, zowel in bowling, batting als fieling