Onze sporthelden. Deel 3

[p. 27]

‘Pa Lefi’
Leeflang Purcy Reinier Daisy

Geboren op 13 januari 1925 te Paramaribo

Gehuwd op 30 augustus 1945 met Louise Francoise Jacoba Mehciz

Aantal kinderen 6

Overleden op 4 juni 1992 te Purmerend Nederland

Purcy Leeflang (Pa Lefi)

Purcy Leeflang was 24 jaar oud toen hij samen met een groep vrienden uit dezelfde buurt (Beekhuizen) sportactiviteiten begon te ontplooien. Deze sportmakkers van het eerste uur waren de heren Lieuw A Len, Liem Kon Tja, Leerdam en Deul.

Leeflang, Lieuw A Len, Liem Kon Tja en Leerdam werden heel lang de '4 L's genoemd.

Door de kontakten welke Lieuw A Len bij de turnvereniging Thesos had, begon de groep met gewichtheffen. Gaandeweg werd de groep groter en kwam Purcy Leeflang, ‘P’ voor vrienden en familie, op de gedachte om de activiteiten uit te breiden; korfbal, toentertijd een van de meest beoefende sporten, werd door hem op Beekhuizen geïntroduceerd.

Op een stuk terrein achter de Soemaroebastraat, kwam toen de korfbalsport te Beekhuizen tot ontwikkeling. Als er geoefend moest worden werd er met korfen en ballen gesjouwd van zijn huis aan het begin van de Soemaroebastraat naar het veld en terug. Daar zijn echtgenote ook meespeelde ging steeds het hele gezin mee....

Er was zoveel belangstelling voor deze sport dat er op gegeven moment twee groepen ontstonden die de ‘Red en White socks’ werden genoemd. Later kwam de overkoepelende naam ‘Amicitia’. Deze zeer toepasselijke naam werd door de heer George Deul bedacht. Amicitia betekent immers vriendschap.

Omdat er steeds meer jongelui bij het sportveld te zien waren en ‘P’ het jammer vond dat ze in feit niets te doen hadden dan alleen maar rond te hangen, begon hij ze te organiseren. Voetbal werd dus de volgende sport op het lijstje van Purcy Leeflang. Begonnen werd met jongeren voetbalproject. Hoewel Purcy eigenlijk altijd de motor achter de activiteiten was wist hij steeds zoveel mogelijk anderen erbij te betrekken. Toen de Soemaroebastraat werd doorgetrokken tot de

[p. 28]

straat die het nu is en het ‘Zelfbouw projec’ van start ging moest het sportterrein verdwijnen om plaats te maken voor woningen. Hij wist het voor elkaar te krijgen dat er een ander terrein werd bestemd voor de sport. Dat terrein was in feite een stuk bos aan het eind van de doorgetrokken Soemaroebastraat.

Purcy maakte gebruik van de mogelijkheden die zijn werk B OW & V B bood om het terrein te ontbossen en te egaliseren. Toen dat rond was konden de sporters weer gewoon verder. Vermeld dient te worden dat het enthousiasme van Leeflang zo aanstekelijk werkte, dat een ieder of men wilde of niet, meegesleept werd en meedeed om ‘hun’ veld zo snel mogelijk in goede staat te brengen. De volgende sport die geïntroduceerd werd door Purcy was de badmintonsport.

Op het achtererf van de familie Hoost werd begonnen met deze nu zo bekende sport, die Suriname dankzij de prestaties van o.m. Romeo Karsters en Oscar Brandon, internationale faam heeft gebracht.

Hij zou geen Purcy Leeflang hebben geheten als hij geen lokaal had gevonden om te kunnen trainen en deze sport binnen de vereniging verder te ontwikkelen. Purcy kreeg het voor elkaar om in een van de loodsen op het terrein Beekhuizen van OW & V waar hij werkzaam was te kunnen oefenen met zijn mensen. Omdat er overdag nog gewerkt werd in deze loods moest de groep na elke oefening alle materiaal opruimen en meenemen. De oefendagen waren maandag-, woensdagavond en zondagmorgen.

In de periode waarin Purcy actief was bij Amecitia is ook drie keer meegedaan aan de jaarlijkse 25 km wandelmars die toen in ons land werd gelopen. Hij zorgde ook zelf voor het bedrukken van T-shirts voor de vereniging! In 1963 verhuisde Purcy met zijn gezin naar Uitvlugt. De leiding van Amicitia werd door hem overgedragen aan de heer De Rooy.

In het eerste jaar ging de familie nog naar Beekhuizen om te sporten maar omdat er behalve voetbal door een kleine groep niet veel te doen was op Uitvlugt verlegde Purcy Leeflang zijn werkterrein naar zijn woonomgeving en die heeft het geweten!

Zoals hij toen zei, kon hij het niet aanzien dat er niets voor de jongeren werd gedaan.

Een van zijn gevleugelde uitspraken was: ‘Ledigheid is des duivels oorkussen en als je de jongeren niet

[p. 29]

bezighoudt dan krijgen ze teveel de gelegenheid om verkeerd bezig te zijn (rotzooi uit te halen!)’ Purcy Leeflang was een man die overal een ongezouten en uitgesproken mening over had. Met medewerking van wijlen de heer Johan Adolf (JOPIE) Pengel, de toenmalige Minister President, kreeg hij via de Afdeling Domeinen een terrein. Ook hier kreeg hij het gedaan om via zijn werk het terrein te ontginnen. SVU - Sport Vereniging Uitvlugt - was geboren (1964)! Deze sportvereniging zou later uitgroeien tot de grootste en naar veler mening de best georganiseerde sportorganisatie van Suriname. Purcy met achter de schermen zijn vrouw Louise (Loes) was uiteraard al bezig ook anderen te interesseren en te mobiliseren om de jongeren te gaan trainen.

Korfbal, badminton en voetbal waren de eerste grote activiteiten. Korfbal en voetbal op het sportveld en badminton in een oud schoollokaal van de toenmalige Tamengaschool. Het lokaal was in feite een barak en oefenen ging echt primitief maar dat mocht de pret niet drukken. Toen ook in ABO de mogelijkheid tot het beoefenen van de badmintonsport werd gecreëerd, duurde het niet lang of SVU maakte gebruik van deze faciliteit. Ook op Uitvlugt groeide de Vereniging door het enorme doorzettingsvermogen van Leeflang, die al gauw door iedereen Pa Lefi werd genoemd en inmiddels een niet weg te denken verschijning in Uitvlugt en omgeving was geworden, uit tot een volwaardige en grote club die haar mannetje wist te staan, ook als het om wedstrijden ging.

Naast zijn normale dagtaak bij OW & V was Purcy Leeflang steeds bezig activiteiten te ontplooien om de jongeren te vormen. Pa Lefi wist zich ook onder de jongeren zeer geliefd te maken, niet alleen vanwege zijn inzet, doch ook vanwege zijn aangeboren aanleg om met mensen en vooral jonge mensen om te gaan. Het was alom bekend dat zelfs de meest beruchte ‘ogri bo’ van Uitvlugt meteen veranderde in een lammetje wanneer Pa Lefi in de buurt was en echt niet uit vrees, want Pa Lefi had een uitgesproken aversie tegen geweld, maar uit respect. Purcy Reinier Daisy Leeflang was een man voor wie het een levenstaak was de jeugd tegemoet te komen. Als er wedstrijden gespeeld moesten worden haalde hij ‘zijn’ jongens des zondags als er bijna geen vervoer was van huis

[p. 30]

op om ze zelf naar het betreffende speelterrein te brengen zodat de wedstrijd voortgang kon vinden. Hetzelfde gold voor de korfbalploeg en steeds waren er in zijn busje een aantal reserve patta's te vinden voor degenen die niet voorzien waren.

De korfbaltraining is jaren door Pa Lefi verzorgd hoewel zijn troetelkind toch wel de badmintonafdeling was. Toen de korfbalsport in ons land steeds minder werd beoefend en helaas ook bij SVU omdat de wedstrijdmogelijkheden ook minder werden, stopte hij met deze tak van sport en beijverde hij zich om andere sporten te introduceren. SVU werd SCVU een vereniging waar je kon voetballen, badmintonnen, tennissen, basketballen volleyballen en waar ook nog allerhande sociale activiteiten werden ontplooid. In het begin werd ook meegedaan aan de 25km wandelmars. Dat Pa Lefi een solide basis legde voor het voortbestaan van SCVU blijkt uit het feit dat deze vereniging bij het verschijnen van dit boek reeds langer dan tien jaren Badmintonkampioen van Suriname is. Diverse latere badmintontoppers hebben de eerste beginselen van het badmintonspel van Pa Lefi geleerd. Oscar Tjon Kie Sim, Frits Terborg, Ram Gangaram Panday, Cynthia Tjon Kie Sim-Leeflang, ‘Kid’ Kenton, Joyce de Lisle, de gezusters Rinia en Irene Haynes zijn allen pupillen van Pa Lefi geweest. De laatste drie werden in Badmintonkringen vaker aangeduid als ‘de drie dochters van Pa Lefi.’ Ook de allround sportman Desi Bouterse is enige tijd onder de vleugels van Pa Lefi geweest. Vermeld dient te worden dat Pa Lefi er samen met zijn echtgenote voor gezorgd heeft dat al zijn kinderen minstens een tak van sport hebben leren beoefenen. Een krantenartikel uit de jaren zestig vermeldde dat het gezin Leeflang voldoende spelers in huis had om een wedstrijd te kunnen spelen!

Pa Lefi had een prachtige, schier niet te verwezenlijken droom. Zijn streven was om een volwaardig sportcentrum te bouwen op Uitvlugt waar de mensen en in het bijzonder de jongeren (Jeugd) zich door sport en spel konden ontplooien.

Met zijn echtgenote, Ma Lefi, werkte hij er keihard aan. Er werden sportdagen georganiseerd waarbij de keuken door Ma Lefi werd gecoördineerd.

Om zijn droom te kunnen verwezenlijken heeft Pa Lefi

[p. 31]

stad en land afgelopen om fondsen te vinden die nodig waren voor het centrum En het is hem gelukt! In februari 1981 werd het Pa Lefi sportcentrum in gebruik genomen. SVU was in 1979 al omgedoopt tot SCVU de Sociaal Culturele Vereniging Uitvlugt waar er niet alleen aan sport werd gedaan toen, maar ook aan handenarbeid B door Ma Lefi verzorgd B en aan conditietraining. Scholen in de omtrek konden ook gebruik maken van de faciliteiten die de hal bood.

Voor Purcy Leeflang was het een grote dag en een enorme verrassing toen bij de onthulling van het naambord bleek dat de Vereniging hem had geëerd door het sportgebouw naar hem te vernoemen.

Wat velen niet weten is dat Purcy Leeflang een veelzijdig getalenteerd man was. Zijn talenten heeft hij zoveel mogelijk proberen te benutten. In zijn woning aan de Riekelaan te Uitvlugt kwam jarenlang een groep mannen bijeen om in koorverband te zingen. Ook hier was Purcy de motor. Het koor werd trouwens door hem geleid. Teneinde het sociale contact tussen de Uitvlugt bewoners in het algemeen en de clubleden in het bijzonder te bevorderen, werden door hem en zijn vrouw vaak uitstapjes georganiseerd. Een bekroning op zijn sportactiviteiten was zijn benoeming op 13 december 1984 door President mr L.F. Ramdat Missier tot Ridder in de Ere-orde van de Palm. Een ander eerbetoon aan Pa Lefi, zij het postuum, is dat er thans in de veteranencompetitie een club participeert welke de naam draagt van Pa Lefi Boys. Deze geste van oud SCVU leden, versterkt slechts het beeld dat wij hebben omtrent de impact van Pa Lefi in onze samenleving. Zowel op Beekhuizen als Uitvlugt heeft Pa Lefi niet alleen als oprichter van de vereniging zijn sporen verdiend, maar ook in de verschillende bestuursfuncties die hij heeft vervuld. Eerst als voorzitter en later als commissaris. Hij heeft zich altijd gesteund geweten door zijn echtgenote die eveneens zeer actief is geweest, met name bij SCVU. Pa Lefi was een man die niets geruisloos deed. Als hij ergens was, dan was hij zeer nadrukkelijk aanwezig. Het was bekend dat Pa Lefi tijdens voetbalwedstrijden, met zijn enorme bariton, in zijn eentje de supporters van de tegenpartij stil kreeg. Ook zijn dood kwam niet bepaald geruisloos; als donderslag bij heldere hemel werd de totale Surinaamse gemeenschap en zeker Uitvlugt

[p. 32]

opgeschrikt toen vanuit Nederland het bericht kwam dat Pa Lefi op 04 juni 1992 terwijl hij op familiebezoek was bij zijn kinderen, tot hoger leven was opgeroepen. Tot kort voor zijn vertrek is hij actief geweest in de Vereniging. Van spelers die de dag voor zijn vertrek naar Nederland in de zaal aanwezig waren, werd vernomen dat Pa Lefi op gepaste wijze afscheid van de Badmintonsport had genomen. Terwijl hij het laatste jaar nauwelijks actief bezig was geweest op het sportveld, bleek dat hij op die dag niet van het veld af was te krijgen alsof hij afscheid nam en er maar geen genoeg van kon krijgen. Hij werd 68 jaar oud.

Dat Pa Lefi zeer geliefd was mag blijken uit de volgende anekdote: Op de dag dat Pa Lefi begraven werd regende het zoals het in geen dertig jaar geregend had. Ondanks dat begeleidden velen hem, wadend door het water dat tot de knieën stond, naar zijn laatste rustplaats op de Rooms Katholieke begraafplaats. Iemand keek toen omhoog naar de regen en sprak: Azelfs Petrus huilt nu Pa Lefi er niet meer is.’ Een ander antwoordde: ‘Hij huilt niet daarom, hij heeft nog nooit gesport en nu zal hij op z'n oude dag moeten leren voetballen, basketballen, badmintonnen, korfballen enz; Pa Lefi gaat ze daarboven echt niet met rust laten Y’ Pa Lefi zou deze opmerking gewaardeerd hebben, want hij was een man met veel gevoel voor humor.

Pa Levi in sporttenu.
Goed luisteren kon hij ook!