Nieuwe proeve van klijne gedichten voor kinderen

[p. 46]

Het zwijgen.

Hoor Wimpje; wat mij van dees morgen

Bejegende; 't verdriet,

Dat ik toen leed, zal mij doen zorgen,

Dat zulks niet weêr geschiedt.

Ik hoorde mijnen vader spreken

Met Jan, die bij hem stond,

En wijl ik me in 't gesprek wou steken,

Sloot hij me gauw den mond.

Hoe, zei hij, hoe! wat moet ik horen!

Gij durft dan, stoute gast;

Uw' vader in zijn spreken stooren,

Het welk geen kinders past.

Gij moet mijne agting nimmer krenken;

Gehoorzaam mijnen wil.

Een kind moet horen, zien en denken,

En zwijgen echter stil.