Panopticum

[p. 31]

Hélas

Van iedre hartstocht 't klare instrument,
Werd de ziel speelgerei van wind en weêr,
Gaf ik het daarvoor prijs, mijn streng beheer
En wat 'k voorheen als wijsheid had erkend?

Op het dubbelbeschreven perkament
Mijns levens kraste een lichtzinn'ge veêr
Wijsjes voor virelai en dwarsfluit neer,
Wat al geheimnis werd erdoor ontkend!

Eens mocht ook ik rondgaan door lichte landen,
Ontlokken aan dit wanluidend bestaan
Eén gaaf accoord, een godd'lijke offerande:
Is die tijd dood? De roede in mijn handen
Raakt nauw - o, romantiek - uw wonder aan.
Moet de ziel haar bestemming zóó ontgaan?

(naar Oscar Wilde)