Logo DBNL
Gedichten (1981)

Gedichten

(1981)–Willem van Hildegaersberch–rechtenstatus Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende

+CXV. Van goeden gedachte.

 
Tot eenre tijt wert ic ghevant,
 
Voer dat Paesschen quam int lant,
 
Mit siecten, die mi daden wee
 
Van daghen te daghen so lanc so mee,
5
Totter tijt dat God versach,
 
Dattie siecte weder lach
 
Van daghe te daghe so vaste neder,
 
Dat ic quam tot mi selven weder.
 
Twisken tende ende teerst beghin
10
Soe quam mi menich dencken in,
 
By wilen dit, bi wilen dat:
 
Die ziecte maecte mi soe mat,
 
Dat ic was moede ende ongherast.
 
Wye mit sorghen is belast,
15
Verlanghen is hem altoes by
 
Om te sijn van sorghen vry.
 
Die zieck is, dien mach wel verlanghen,
 
Of die swaerlijc leit ghevanghen,
 
Dese dencken altoes voert,
20
Als nature toebehoert.
 
Wye ghevanghen leit onsacht,+
 
Om uut te comen is sijn ghedacht;
 
Die zieck is, die waer gaern ghenesen:
 
Aldus moet sijn ghedachte wesen.
25
Aldus denct elkerlijc op tsijn,
 
Om te wesen uter pijn,
 
Ende ymmer hoopt hi, tsel gheschien;
 
Mar daer hope is neghien
 
Te ghenesen noch te wederkeren,
30
Dats een ziecte van beseren;
 
Want si niet en mach vergaen.
 
Die die langhe reyse bestaen
 
Roeckeloes ende onbewaert,
 
Dats een anxtelijcke vaert.
35
Dus was mijn ghedachte mede.
 
Als my die tijt verlanghen dede,
 
Soe had ic ziecte ende onghevoech,
 
Ic hoorde wat die clocke sloech,
 
Die tijt die ghinc van ure tot uren;
40
Mar een ewelijc besuren,
 
Daer gheen eynde en is te wachten,
 
Mit anxten souden wy daer op achten.
 
+Ende vresen Goods gherechticheit:
 
Doch hier of is ghenoech gheseit.
45
Den goeden die sel goet gheschien;
 
Nietste langhe en doech op yen
 
Ghebleven, domme luden te leren,
 
Si mochtent licht op tarchste keren
 
Als hem die reden viel te lanc,
50
Soe waert een arbeit sonder danc.
 
Soe mocht een man veel liever zwighen
 
Dan evelen moet alsoe te crighen.
 
Die Paesschen quam, tfole wert moy,
 
Een yghelijc die maecte hem froy,
55
Na dat hi wilde of vermochte.
 
Doe quam mi oec in mijn ghedochte
 
Vander heiligher saligher tijt.
 
Die hem dan mit Gode verblijt,
 
Ende hem reynt van sondelyken daden,
60
Die is wijs ende wel beraden.
 
Dat wy duerbaer cleder copen
 
Ende doense ryghen ofte knopen,
 
Buten behanghen of besticken,
 
Daer en is niet op te micken.
65
Is onse consciencie onghevaecht,
 
Datse Gode niet en behaecht,
 
Soe en sijn al die cleder niet,
 
Diemen van buten schone siet.
 
Is onse consciencie schoen van binnen,
70
Ghecleet mit broederlyker minnen,
 
Ongheveinst mit goeden myenen,
 
Alsulken cleet mach ons versienen.
 
Wat wy dan van buten draghen,
 
Dat sal Gode wel behaghen,
75
Enter werlt ghenoechlijc wesen,
 
Is hoveerde niet gheresen,
 
Datse mede daeronder schuult,
 
Want hoveerde in hem selven vult+
 
Ende stinct voer Gode boven al.
80
Want hi, die viel den hoghen val,
 
Is selve een oerspronc van hoveerde,
 
Daerom en staetse tot geenre weerde
 
Dan daermen manlicheit sel doen
 
Enden inden velde wesen coen:
85
Daer machmen hoveerde tellen eer,
 
Anders en doochse min noch meer.
 
Aldus soe docht ic hier entaer,
 
By wylen licht, by wilen swaer
 
Was mijn ghedencken daer ic lach.
90
Die gheen dies wel gheloven mach,
 
Die wercker nae ende doe also,
 
So mach hi ewich wesen vro.
 
Die werlt en dooch niet al vercoren,
 
Diese mint, tis half verloren
95
Alle dat hire op wet:
 
Staphans wort hi daer uut gheset.
 
Vaert hi dan niet wel te stede,
 
Soe ist een langhe zerichede,
 
Diemen ter werlt nu ontsiet:
100
Waer sonde in steect, en doetmen niet.
 
Die ghiericheit is al verscoven,
 
Die heren houden datse loven,
 
Alle en hadmen zeghel noch was,
 
Alle dinc is wel te pas
105
Byden heren int ghemien,
 
Als wy nu wel voer oghen sien,
 
Hoe elcman sanders beste mient:
 
Ist also, dats wel verdient.
 
Dit ghedicht ende dese figuer
110
Maecte Willem, al wart hem tsuer,
 
Van Hildegaerberch, ter selver stont
 
Doe hi was sieck ende onghesont.

Vorige Volgende