Logo DBNL
Gedichten (1981)

Gedichten

(1981)–Willem van Hildegaersberch–rechtenstatus Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende

+XIII. Vanden vrouwen die hoer kuken wachten.

 
Van al dat wonder dat wy sien
 
Off horen vertrecken int ghemien,
 
Soe en isser gheen soe groten wonder,
 
Al vertoghemen elck bi sonder,
5
Als dat een mensche in sijn leven
 
Hem selven wil tot sonden gheven;
 
Want nyemant weet tghetal der daghen,
 
Hoe langhe hi tleven sal ontdraghen;
 
Ende wye dat mitten sonden sterft
10
Sonder berou, die blijft onterft
 
Vander hofstede daer hi hoerde,
 
Eer hi quam in sulker oerde,
 
Daermen gheen les en leert te lesen,
 
Dan ewelijck verdoemt te wesen.
15
Want sonder berou, des seker sijt,
 
En wort nyemant der sonden quijt,
 
Off die scriften moeten lieghen.
 
wie dan die werlt hem laet bedriegen,
 
Soe dat hi Goeds daer by verghet,
20
Die mocht hem gaern beraden bet;
 
Want God heeft ons soe vol ghedaen,+
 
Wy mochten node van hem gaen
 
Om enich dinc dat ye ghewaert,
 
Want God des menschen oirbaer gaert.
25
Hi maecte hem eerst hemel ende aerde
 
Ende menighe vrucht van hogher waerde,
 
Daer die menschen wel off varen,
 
Ende moghen nutten ende oerbaren.
 
Hi maecte nae hem ziel ende lijff,
30
Ende armer dan een arm ketijff
 
Ghinc hi voer hem inden doot;
 
Wanttie minne was soe groot,
 
Die hi totten mensche droech,
 
Dat hi pijn ende onghevoech
35
Voerden mensche lyden woude,
 
Om datmen weder minnen soude.
 
Desen waert van sinen ghelaghe,
 
Daer wy op teren alle daghe,
 
Dien moetmen rekeninghe doen,
40
Ende voer hem selven elck persoen:
 
Nyemant en mach op anderen tyden,
 
Als wi die doet hier moeten lijden.
 
+Men mach gheen boden daer toe winnen,
 
Diet voer ons eynden off beghinnen:
45
Elck moet selve sijn deel besuren.
 
Mochtmen boden daer toe huren,
 
Die voer ons ghinghen inden doet,
 
Dat wair den rijcken voerdel groet.
 
Nu en macher nyemant wesen vry,
50
Hoe rijck, hoe machtich dat hi sy,
 
Die die helle heeft verdient,
 
Hy en vint ter werlt ghenen vrient,
 
Die voer hem mach die reyse bestaen:
 
Elck moet selff sijn loen ontfaen.
55
Ende of elcman voer hem selven moet
 
Sijn loen ontfaen, ist zuyr, ist zoet,
 
Wat willen wy dan op yemant laden,
 
Dat ons niet en comt te staden?
 
Tyden wy opter papen singhen,
60
Off op die clocken die clinghen,
 
Off twywater dat sy wyen,
 
Daer die ziele mede te vryen
 
Nader tijt, soe ist al verloren,
 
Isser niet ghedaen te voren,
65
Daermen op hopen mach na desen.
 
Daer en helpet singhen noch oec lesen
 
Voer een ziel, die is verdoempt,
 
Dat sy ymmermeer ten hemel coemt.
 
Diet quaetste kiest, het moet hem bliven,
70
Daer en mach nyemant naerre scriven,
 
Die van leringhe is so rijck.
 
Een ruud exempel dier ghelijc
 
Heb ic ghehoert in leden tyden,
 
Hoe die vrouwen hem verbliden
75
Sonderlinghen te lande waert
 
In April, in Sel, in Maert.
 
Als hoer ganze ende hoer hinnen
 
Broeden ende kuken winnen,
 
Soe sijn si blider dan te voren:
80
Groet ghewin doet lesken toern.
 
Jonghe kuken hebben si lieff
 
Ende houdense sachte voer miskieff;
 
Si trecker inder sonnen mede,
 
Ende mit groter naerstichede
85
Willen sise wachten ende hoeden
 
Voer ander schade, die si vermoeden.
 
Craeyen, aexteren ofte wuwen
 
Doet hem voer die schade gruwen,
 
Want sulke voghel mit ghewelt
90
Op die kuken sijn ghestelt,
 
Die wijl si jonc sijn ende cleen.
 
Mar sy en bliven niet op een,+
 
Vrouwen, die hoer kuken wachten.
 
Si willen naden ghenen slachten,
95
Die der werlt minnen zeer
 
Ende wanen dienen onsen Heer.
 
Een van tween dat machmen maken,
 
Mer beyde te doen is quaet te raken.
 
Die op God hoer minne draghen,
100
Die werlt is hem cranck behaghen.
 
Die werlt te minnen ende te pleghen,
 
Dat moet Gode ganghen teghen.
 
Dat seg ic biden goeden wiven,
 
Die inden zon hoer kuken driven,
105
Ende waenre naerstelijc na mercken;
 
Soe schicken si hem tot anderen werken,
 
Spinnen, naeyen ofte breyden,
 
Soe is dan hoir ghedocht ghescheiden.
 
Die wijl sy opten rocken sien,
110
Soe comter cray off aexter vlien,
 
Die hoer proy te voren kennen,
 
Ende nemen tkuken vander hennen.
 
Die henne maect een groet gherucht,
 
Als sy vernymt des voghels vlucht;
115
Die vrouwe werpet mitten rocken,
 
Soe mit stenen, soe mit stocken,
 
Naden voghel als sijt ziet;
 
Mar dat kuken en crijcht sy niet;
 
Sy en can mit roepen ofte claghen
120
Den voghel tkuken niet ontyaghen:
 
Hi vlyet daer mede daers hem ghenoecht.
 
Al is die vrouwe zeere onthoecht,
 
Dat en vroemt haer niet een stroe:
 
Tis gheschiet, het blijft alsoe;
125
Daer en is ghenen hopen an.
 
Dus seg ic, als ic eerst began:
 
Wye soe langhe blijft in dwael,
 
Dat hem die vyant trect ter dael
 
Ende in sinen claeuwen crijcht,
130
Tis beter datmen daer off zwijcht
 
Dan ofmen groot gheruchte maecte,
 
Ende hem gheen ruste dair off naecte.
 
Die wijl dat ziel ende lichaem staet
 
Te samen op een toeverlaet,
135
Soe salmen byder hope duren,
 
Vroe ende spade tallen uren.
 
Wye dat inden lesten stonden
 
Recht berou crijcht van sijn sonden,
 
Ende voert sijn sonden meent te laten,
140
Dien comt alle dinc te baten,
 
+Singhen, lesen, testament;
 
Ende als sijn veghevier is volendt,
 
After dien is hem bereyt
 
Een deel der hogher salicheit,
145
Die hem nyemant en can beroeven:
 
Dit selmen ganselijc gheloven.
 
Mar nyemant en leve op sulc betrouwen
 
Ymmer te crighen goet berouwen,
 
Want wine weten waer off hoe
150
Dat ons die doet sal comen toe.
 
Hier om selmen sijn ghevreest
 
Voer die sonden alre meest,
 
Want ons die sonden moghen leiden+
 
Ewelijck van Gode te scheiden.
155
Dus ist een wonder int verstaen,
 
Dat yemant wil ten sonden gaen,
 
Als ic roerde ende ghi wel hoerde,
 
Doe ic began mijn eerste woerde,
 
Dat nader tijt is veel te spade
160
Te tyden op die Goeds ghenade;
 
Want inden oerdel soe gheschiet
 
Gherechtichede ende anders niet.
 
Hier om is weldoen vrome groet,
 
Twinnet leven sonder doot.

Vorige Volgende