Looverkens (onder pseudoniem G. Hendrikssone)

Een Bierlied.

Liever zit ik bij het bier,
Met mijn goede vrinden,
Dan mij met een aardig dier
Soms alleen te vinden;
'K min de mooie meisjes wel,
Maar dit donders huwen,
'T wiegelied en 't kinderspel
Doet mij hen toch schuwen.

Zie, wanneer het bierken gloeit
Als robijngeflonker,
'T schuimend bloempjen erop bloeit
Als de sneeuw in 't donker,
'K voele dan mijn geest gewiegd
Door de zoetste droomen,
En door 't open keelgat vliegt
'T bier met voller stroomen.

[p. 52]

 

Dage 't licht, maar slechts met bier,

 

Anders stop ik de ooren,

 

En van wat ge preekt, geen zier

 

Wil ik zien noch hooren.

 

Andren mogen vrij den wijn

 

Als hun God vereeren:

 

Daarvoor ken ik geen latijn

 

En 'k zal 't ook nooit leeren.

 

 

 

'T bier is aan het vlaamsche volk,

 

Als een schat gebleven;

 

'T bergt zich in geen wierook wolk,

 

Om de deugd te geven.

 

'T spreekt nog van den grooten tijd

 

Der Van Artevelden,

 

Die, schoon zij niet zijn gewijd,

 

'T kwade palen stelden.

 

 

 

Leve 't bier, doet mij bescheed!

 

Tikt eens, goede vrinden,

 

Daarin kan men slechts voor 't leed

 

Heul en balsem vinden.

 

Wat de toekomst ons ook biedt,

 

Laat ons heden drinken,

 

Tot een vrolik geuzenlied

 

Uit ons borst kan klinken.