Looverkens (onder pseudoniem G. Hendrikssone)

Den Vlaamschen Dichteren.

Op 't slagveld strijdt een moedig held
Voor vrijheid, roem en vaderland;
Wij strijden op het letterveld
Ter sloping van den geestenband.
Hij ligt op 't vlaamsche land als lood,
Doch wij, wij vreezen geenen nood,
Ons taak is schoon en groot!

Het onderwijs, die bron van licht,
Dit zielenvoedsel voor het Volk,
Daarnaar wordt eerst ons stap gericht
Want 't is der vrijheid reinste tolk.
Dit wapen worde in elker hand
De dood van allen dwingeland,
Die 't vrij geweten bandt.

[p. 47]

 

Welop, mijn vlaamsche broeders, moed!

 

Wat hinderpaal de paap ons biedt,

 

Wat listen leg' het zwart gebroed

 

O, vreezen wij dit alles niet.

 

Vooruit, vooruit! schudt 't dwangjuk af

 

En delft de logen in het graf:

 

Slechts waarheid zwier' den staf.

 

 

 

En dan door Neêrlands zoete taal,

 

Die Maarlant, Marnix, Vondel zong,

 

Waar 't ‘Schild en vrind!’ in zegepraal

 

En 't machtig geuzenlied in klonk;

 

Den nederlandschen stam vergaârd,

 

Opdat hij ééns in werking baart

 

Het grootste volk der aard!