Liederen voor groote en kleine kinderen

LVIII. - Het doode Broerken.

Ach, mijn broerken is bezweken;

'k Zag het treuren, gansch verbleeken

Als een roosje dat verkwijnt;

'k Zag het lijden,

't Spelen mijden,

Door de koortsen ondermijnd.

Moeder zag ik heimlijk weenen;

Vaders vreugde was verdwenen;

[p. 56]

 

Hij werd lastig, stuursch en stroef...

 

Al mijn streelen

 

Kon niets heelen;

 

Ach, wat werd ons huisje droef.

 

 

 

Toen zijn ooge was gebroken

 

Werd het in de kist gestoken,

 

Stom gedragen naar het graf.

 

Moeder snikte,

 

Vader blikte

 

Strak en bleek naar 't sombre graf.

 

 

 

Ach, waarom moest het bezwijken?

 

Mijne droefheid wil niet wijken;

 

Vond ik troost voor 's ouders nood,

 

'k Zou mijn leven

 

Gaarne geven,

 

Ware ik voor mijn broerken dood.