Liederen voor groote en kleine kinderen

XXXIV. - Herinnering.

Aan Maria-Hendrika.

Ik hoor des windjes zacht geruisch des avonds door het riet;
Hoe schooner was het teer gezang van mijne moeder niet?
Het windje fluistert heimlijk lief, zoo heimlijk in mijn oor;
En ach, het schijnt of ik daarin de stem van moeder hoor.

En als ik naar den morgenglans mijn zoekende oogen richt,
Hoe reiner dan die morgenglans was moeders oogenlicht;
En als ik 't starrenlicht beschouw, dat in de ruimte beeft!
Dan ach, het dunkt mij, of daarin het beeld van moeder zweeft.

[p. 37]

 

En als ik 's avonds slapen ga, bij starrelicht en zang,

 

Bij windgesuis in eenzaamheid dan wordt mijn hert niet bang;

 

Ach, is de moeder hier niet meer, ze waakt toch op haar kind;

 

In droomen fluistert zij: bemin, gelijk ik heb bemind.