Gedichten 1861-62

[p. 165]

Mieken's bekentenis.

Wanneer ik in de kerke zit,
ootmoedig en godvruchtig bid,
en 'k hoor den Heere loven,
dan vliegt mijn' ziel naar boven.
Ik zucht dan vurig en halfluid,

ofwel in 't herte mijn:

O, Heer! ik zou wel uwe bruid,

met vreugde willen zijn

[p. 166]

 

Wanneer ik trek door veld en groen,

 

en 'k zie een' knape frisch en koen,

 

met bruine vonklende oogen,

 

dan ben ik opgetogen.

 

Ik zucht dan: O, gij, slimme dief,

 

gij vangt het herte mijn,

 

wat zou ik wel uw zoete lief,

 

met vreugde willen zijn.

 

 

 

Wanneer ik zie een geestig kind,

 

door vader als het licht bemind,

 

door moeder fier gedragen,

 

dan denk ik met behagen:

 

o vond ik eens, mijn' min ten loon,

 

een' man naar 't herte mijn,

 

die mij beschonk met eenen zoon,

 

met vreugd zou 'k moeder zijn.