Gedichten 1861-62

[p. 157]

Liefde, Zang en Wijn.

Gij, kindren van het schoone licht,

wat is uw aanzijn zoet!

gij spreidt hier op elks aangezicht

den gullen levensgloed;

verjaagt zoo eens van 't wereldrond

de dwaasheid, zorg en pijn,

dan stijgt uw lof uit ieders mond,

o liefde, zang en wijn!

[p. 158]

 

Zoo machtig is uw' wonderkracht,

 

dat niets haar wederstaat;

 

want waar de teedre liefde lacht,

 

verdwijnt de zwarte haat;

 

en waar de volle beker blinkt,

 

als heldre morgenschijn,

 

't is vast dat daar een liêken klinkt

 

voor liefde, zang en wijn.

 

 

 

Waar liefde lonkt, waar 't liêken juicht,

 

waar 't wijntjen lescht den dorst,

 

daar heerscht ook, buiten zoete vreugd,

 

het meêlij in elks borst:

 

tot weldoen is men ook bereid

 

voor hen die hongrig zijn;

 

zoo dienen mild de menschelijkheid

 

de liefde, zang en wijn.

 

 

[p. 159]

 

Dus liefde, wijn en blijgezang,

 

wij blijven u getrouw,

 

o bloeit en sproeit en vloeit hier lang,

 

zoo zoet als hemeldauw!

 

verjaagt voor goed van 't wereldrond

 

de dwaasheid, zorg en pijn,

 

dan stijgt uw lof uit ieders mond,

 

o liefde, zang en wijn!