Gedichten 1861-62

[p. 125]

VI.

Hoort gij het heldere fluiten der vinken?

gadekens winken

hun zacht en zoet;

't jonge gebroedjen begint, om te paren,

't liefdeverklaren,

want minnegloed

glimt in hun gemoed.

[p. 126]

 

Noemt me niet koekoek, o lustige vrinden,

 

haast zult ge vinden

 

een lieflijk kind;

 

haast zult ge heimiijk aan hoeken en straten

 

fluistren en praten,

 

en uwen zin

 

zetten op de min.

 

 

 

Noemt me niet koekoek, o oude gezellen,

 

durft ge vertellen

 

uw jeugdig verlêen?

 

toen u de meisjens met vochtige blikken

 

wilden verkwikken,

 

en uw gesteen

 

bij heur' lach verdween.

 

 

[p. 127]

 

Noem me niet koekoek, o schoone der schoonen,

 

maar hoort de toonen

 

der vink in het riet;

 

klinkt het niet nieuw door de liefde bemeesterd

 

vrolijk begeesterd

 

't eentoonige lied:

 

dat zij geerne ziet.