Emblemata moralia

[fol. 26v]

[Tot hoog'ren staet hier menich raken sal,
Op dat hy soo met meerder schanden val]

Tot hoog'ren staet hier menich raken sal,
Op dat hy soo met meerder schanden val.

DE Cray alsulcke noot, die sy niet kraken kan,
Is nemende in den beck, en vliecht daer mede dan

Seer hooch na boven toe, om op een steen te setten

En door den nederstort tot morseling te pletten:

Soo laet der Heeren Heer een mensche wel (hoe quaet)

Met grooter eeren hier verheffen in den staet,

Op dat hy dan daer na met grooter schand mocht vallen
Want eyndeliick lijd hy geen hoovaerdy met allen.

Maint orgueilleux s'esleve vitement,
Pour en apres tomber plus rudement.

POur mieux caßer sa noix la Corneille criarde,
En montant contre mont, den haut en bas la darde

Deßus vn dur caillou, a fin qu' ainsi froissé,

Pour sa refection l'incorpore à son gré:

Dieu laiße ainsi plusieurs monter en arrogance
Pour en apres sentir plus grieve decadence,

Si qu'en fin instement d'vn effroyable saut,

Ils tombent aussi bas qu'ils tachoint voler haut.

[fol. 27r]

Tolluntur in altum vt lapsu graviore ruant.

⁺Wanneer sijn hoochte alreede in den Hemel recket ende siin hooft aen de wolcken roert: soo sal hy doch ten laesten omkomen als eenen dreck.

Quand sa hauteße monteroit iusques au ciel, & que son chef toucheroit les nuëes, si sera il perdu à jamais, comme la fiente.

+ Iob. 20. 6.

[fol. 27v]

Wtlegginghe.

DE oude ondersoeckers der natueren, schrijven den Arent soo vernuftich te sijn, dat hy een Schild-padde van der aerden opnemende daer mede seer hooch in de Locht vliegt ende die vande hoochde af laet vallen op eenen steen, op dat sy berste ende hy alsoo het vlees daer van nutte het welck mede verhalende is Laurentius Schoonhovius in syn negenste Emblema onder het spreecwoort.

Futura latent.

De toekomende siin ons verborgen.

Verhalende daer by, dat een Arent by geval met een Schildpadde beladen, siende AEschilum (die kael van kop was) de selve van boven op siin hooft liet vallen, meynende dat het eenen gladden herden steen was, waer over de overtreffeliicke Poët soo getroffen wert dat hy daer aen sterf.

Dese selve listicheydt bevinden wy in de Craeyen, die een Note oft Mossel vindende, de selve niet konnende kraken, daer mede inde hoochde vliegen ende op eenen steen vallen laten om die alsoo te pletten ende te nutten. hier van stellen wy een Sinne-beelt onder het spreeckwoort.

Tolluntur in altum vt lapsu graviore ruant

Sy worden in de hoochde verheven om swaerder val te doen.

Ende seggen dat even also menich mensch tot eenen hoogen staet beroepen wort, oft hem selven door syn hoovaerdich-

[fol. 28r]

gemoet daer in is dringende om eyndeliicken eenen schandeliicken val te doen, dienende mede tot een waerschouwinge, op datmen sich selven niet te hooghe verheffe, noch siin overheyt hertneckichlijck wederstreve, want Godt van aenbeginne geen Hoovaerdye heeft willen lijden. Derhalven vermaent Ovidius in sijnen derden Brief seer wel, seggende.

Crede mihj, bene qui latuit bene vixit, et intra
Fortunam debet quisque manere suam.
Tu quoque formida nimium Sublimia semper,

Propositique precor contrahe vela tuj.

Wie in stilheyt sich begeeft,
(My gelooft) gerust'lijck leeft,
Elck op siin Fortuyn moet staen,
Maer die niet te buyten gaen,
'Tveel te hooch stelt uyt den sin,
Trect uw's voorneems seylen in.

Soo seggen oock de wijse

Het al te vele, vliet in't kleyne schept u lust,
Men vaert in stille See bequamer en gerust.

Ende

Die haestlijck klimt tot grooten staet,
Op't hoochste dickwils t'ondergaet,