[De Orangie Lelie van Leyden]
Haerlem tot de Vlamingen van Leyden.
Den god'lijcken Plato door lang versoeck en bede
Vanden Coninck Dionisio verwillicht, om by
hem te comen woonen in Siracusa de stede,
Sich dies op wech begevende, werdt vanden Coninck hy
(die hem tegen reet) minlyck onthaelt en ontfangen bly,
Hem doende heerlijck sitten by hem op sijnen waghen:
So wellecom hy hem was, so wellecom sydy my,
O Orainge Lelij soetreuckich, schoon In't behagen,
In Liefde groeyende stiltmen best der Armen claghen.
| |
Antwoord.
Hertgrondich weest gedanct, van uwer vreughden groet,
Die wy door soete stem, t' onswaert hooren verclaren,
Van u o Haerlem schoon getrouw' vol deuchden goet,
Ghy werckt in ons al t'saem meer dan verheuchden moet,
Voelend' u groote jonst die wy nu wedervaren,
Daer nevens siet men u arbeyt noch moeyte sparen,
Tot Rethorices const wiens eer ghy wijt wt-spreyt,
Ontbiedende met ernst, al haer getrouw Dienaren
Om te verschijnen hier, soo't van u was voorseyt,
Dus die ghehoorsaem syn, ja willigh en bereyt,
V wyt beroemde Stadt, te gaen betreden binnen,
En thoonen hun bewys, met reden en bescheyt,
De reynne Const ter eer, en diese reyn beminnen,
Op hoop van gheen ondanck, naer arbeyt te gewinnen,
maar zoomen Constdienaers, naer dienst vereeren plach,
Dus volghend' onsen plicht, den Intre wy beginnen,
Al ist dat wel naer eysch, ons daet niet en vermach,
Nochtans sien wy met vreught desen gewenschten dach,
Naer welcken lustigh wy, hadden vyerich verlanghen,
Doch met ons slecht vertoogh, bidden wy hebt verdrach,
Nu om te treden voort, bereyden wy ons ganghen,
In Liefde groeyende, willet dancklick ontfanghen.
|
|
Auteursrechtvrij