Bestaan zonder tijd

[p. 24]

Terugkeer

In de verte een bruin paard, vaag,
dichtbij een stroom van stralen
gericht op één punt
op de grond.
Alles kwam er op af,
ook het bruine paard.

Daarna kreeg ik een brief
in een gele enveloppe
van een vroegere vriend:
maar hij is toch allang dood,
vermoord, vergast, geloof ik.

Van de ene in de andere
droom: ik draaide hoog in de hemel
van de ene baan in de andere
vastgeplakt eerst als een pleisterblad
aan het harde metaal van een raket
draaiend van de ene in de andere dimensie.

Toen ik de dag daarop eieren haalde
zei de melkboer lachend tegen mij:
ik heb gisteren in de krant
je overlijdensadvertentie gelezen
ik weet nu hoe ik je naam moet schrijven.