De raadselachtige Multatuli

[p. 11]

De raadselachtige Multatuli

[p. 13]

Ik wou dat mijn lezers oud werden, en mij lazen van verre.

Een biograaf die m'n gedrukte werken tot uitgangspunt neemt om m'n leven te beschrijven, kan niet veel anders dan onzin voor de dag brengen.

Hij was eerlijk, vooral waar eerlijkheid in het grootmoedige overging, en zou honderden die hij schuldig was, onbetaald laten, omdat hij duizenden had weggeschonken.

Ik leg mij toe op 't schrijven van levend Hollands. Maar ik heb schoolgegaan.

Ik heb een neefje die spelfouten maakt en zich daarom Multatulist noemt. Wat zou m'n aanhang groot wezen als dat opging.

De ware overwinning scheen mij te bestaan in een onafgebroken reeks van smartelijke nederlagen.

Mijn ongeluk is in Holland geboren te zijn, het land waar slechts één gezag geldt, één geloof, één god: geld!

Hij gloeide van onverzadelijke eerzucht die hem alle gewone onderscheidingen in het maatschappelijk leven als nietig deed voorkomen, en toch stelde hij zijn grootst geluk in een kalm huiselijk vergeten leven.

Hij ontmoette veel grote mensen die misschien ook klaplopers waren, maar ze huilden er niet om als Wouter.

De studie der Natuur is de beste studie, maar men leert er niets uit kennen... dàn die Natuur, dat is: alles. En juist omdat God is buiten alles, kan men hem niet leren kennen uit die natuur.

Ik wou toch graag weten of we onsterfelijk zijn. Ik denk van wel, van tijd tot tijd, omdat ik hier zoveel verdriet heb... Maar hoe dan de anderen die minder verdriet hebben?

Multatuli