Sfeer
De houten balken doen het niet, en ook is het niet de Belgische potkachel uit grootmoeders tijd.
Ze brengen ons niet de gelukzalige sfeer waarom we zo verlegen zitten en die we het koste wat het wil willen oproepen nu de wintermaanden naderen.
Geen boerenkleerkast en geen wit vakwerkhuis zullen ons de romantiek teruggeven.
Want de wereld is niet meer romantisch en wat ons aan zogenaamde romantiek bereikt via het tv-scherm getuigt alleen maar van bloedeloze gevoelsarmoede.
Die bloedeloze ‘romantische sfeer’ die we willen oproepen, is vals. Ze is vercommercialiseerd en bestaat alleen maar uit oppervlakkige glitter die je in 'n warenhuis kunt kopen en die je in tv-amusementsprogramma's wordt aangeboden.
Sfeer is geen artikel uit de aanbieding en bereikt je ook niet via een satelliet. Ze wordt niet opgeroepen door een Mechelse kast en ook niet door een antieke hangklok. Die sfeer zijn we zelf, en als we zelf geen sfeer hebben, kunnen we haar niet oproepen, nog niet met een karrevracht vol kerstbomen en kerstsneeuw.
Hij die geen sfeer van zichzelf bezit, mag dan in een verwarmde kamer zitten, maar voor de bezoeker doet de ruimte ijskoud aan. Maar iemand die sfeer uitstraalt, heeft een innerlijke gloed, ook al is de kachel uit.
Sfeer ontstaat als mensen zich bij elkaar thuis voelen.
De romantiek van het kerstfeest is de slagroom die ons onverzadigd laat, omdat hij geen voeding geeft die voor de instandhouding van ons lichaam noodzakelijk is. We hebben dan wel een zogenaamd oud-Hollands interieur dat sfeerscheppend heet te zijn. Maar bij de minste tochtvlaag scheurt als het ware het behang en komt de kale muur bloot.