Portret van een landschap. Gedichten 1953-1997

[p. 104]

april

de zeldzame stille
oogverzonken grasmeren binnen
de kring van luchtwegen
verspringen van kleur. het milder
land klimt onder de sprekende
dakgoot en het gewis
leven stroomt langzaam uit
in een waakstilte
als een waakvlam

daar tuurt onder de muur
het bleke blauwe bekje
van de bloem. vuur
is ver weg, achter
de helling, misschien over
honderd jaar is alles weg, is
wat nu nog sneeuw lijkt
alweer eeuwen geleden. dit is
april zeg ik, dit is
wat ik niet geven kan
en wat ik mis

apriller dan mist tegen de
uitgewiste wind ligt
nog mijn oud drink-
water nabij stilten
van marmergesteenten waarin
ik vluchtig mijzelf neerleg