Portret van een landschap. Gedichten 1953-1997

[p. 74]

ouder

de herfst is een steelsgewijs rimpelende
en veel beregenende
in het land is een lopende koning
de wind en geen weerzien

en hartig en drinkbaar is niet meer
het lachen, de vogels zijn hoorbaar
ontkomen, de stenen
hebben hun ogen gesloten

het denken valt stil en het lichtere
schittert. op paarden, de roestige
rijden de zeldzame kinderen
zwaaiend met zwaarden