Portret van een landschap. Gedichten 1953-1997

[p. 73]

leeg

leeg keert de wind uit het wild
hooghartige hakhout

de meiden schikken hun vinnen
lachen verschrikt
het hooi schittert als linnen

tintelend en zomaar
tikt de dichter zijn
boom op de schouder, begint
zijn kirrende ode
zijn sulfer
zijn donder