Portret van een landschap. Gedichten 1953-1997

[p. 67]

elders

vermolmd en onredelijk, de schuur
leeggebloed, en het pad
gapend van leegte

de boer
god weet waar, op een schip,
loeiend van water, zijn dochters
vermurwd door de stad, ijskoud
schuilend in regen.
blauw alleen de hemel
als eertijds

gaandeweg stierven
de schone getallen der
graankorrels, sloten
van koper, koele gangen
van herfst door het landschap
van scheve bomen
vol hulde