Portret van een landschap. Gedichten 1953-1997

[p. 29]

Steen

Wanneer het regent worden stenen spraakzaam,
zij liggen in een losse houding neder
en zoeken naar hun lang verloren glimlach.
Zo zag ik deze steen daar plotsling liggen,
die op een stem van buiten scheen te wachten;
ik sprak hem aan met woorden en gebaren.
Hij beefde haast, toen ik mij tot hem bukte
en liet zich koestren in mijn holle handen;
hij glansde van genoegen voor mijn ogen.
Ik heb hem tussen bloemen weggelegd.