Monologus sub astra

VIII

Sterren heb ik mij gekozen tot eeuwige hoedsters in het leven,
waaronder ik elke nacht verdwaasd van liefde herboren word.
Ik verkeer met de hemelingen en ken niet de woorden der mensen
maar staar hen voorbij in een lieflijke droom verzonken.
De smetten van het bestaan, van de lage, verneedrende dagen,
worden weer weggewassen onder de stralende blankheid der sterren.