Nagelatene gedigten en gezangen van juffrouwe Maria van Hengel, bestaande in geestelyke meditatien, tot opwekkinge van het geloof
(1737)–Maria van Hengel–
Auteursrechtvrij
[pagina 11]
| |
Om ons zelven op te wekken tot lijdzaamheid.
Zoud 't alziend' Oog zyn oogmerk niet beryken:
Of zoud myn ziel uit schrik, van d'Heylbron wyken,
Om 't smertlyk kwaad, dat 't aanbrengt in 't geneezen?
Neen; wat ik lyd', ik moet geholpen wezen.
Maar 't schynd myn noodhulp woed,
En 't Vaderlyk gemoed,
Ontzeit my 't mededogen,
Dat my gehandhaaft heeft,
Waar door my 't herte beeft,
En 't heil ontwykt myn oogen.
Weerstrevig hert bepleit g' uws Wet-heers weegen,
Geneest u 't kruis, en eist g' een andre zegen,
Hing 't eindloos heil, aan tydelik vergnoegen;
Denk die 't zoo schikt, die kon 't wel anders voegen.
| |
[pagina 12]
| |
Maar neen myn ziels fenyn,
Eist scherper medecyn;
En steld' hy 't aan myn oordeel,
Ik koos voor 't goed het kwaad:
'k Weet dat myn Vader slaat
Uit liefd' my tot myn voordeel.
Stuit u dien kelk, die u word ingeschonken,
Van Jesus hand, die 't grondsop heeft gedronken?
Ey leerd dan zien, wat vrugt uw booze werken
En erf-schuld baard? hy zal u lydend sterken.
Gy hebt geen vreezens nood,
Al stryd gy met de Dood,
Zyn prikkel is verslonden,
Door d'alvoedende Vorst:
En 't Heil daar gy na dorst,
Kom zuigt het uit zyn wonden.
| |
[pagina 13]
| |
Wek op 't geloof, om Jesus aan te kleeven;
Als 't al bezwykt, hy zal u niet begeeven;
Steun op dien Rots, hy kon gansch Isrel laven;
Versmagte ziel, wilt ge elders henen draven,
Daar is geen heil-fonteyn,
Of 't moet by Jesus zyn,
Daar vind gy zulke schatten,
Die 't herte niet begrypt,
Nog 't aards gezigt benypt,
Maar die 't geloof kan vatten.
O zegenaar kan 't Aards begrip niet vatten
't Verborgen man? zyn 't onwaardeerbre schatten?
Laat dan 't geloof daar alles door veragten,
't Kruis, is geen kruis, als d'Hemelsche gedachten
't Hert voeren boven 't peyl,
Van aller styltens steyl;
| |
[pagina 14]
| |
Ja 't vind, in druk den zegen,
Ook door de zwaarste last;
Gelyk den Palmboom wast,
't Heeft nieuwe kragt gekregen.
Zoud 't Eeuwig Goed d'oneindige genaden,
My 't Heil doen zien, en niet met heil verzaden?
Zoud hy myn ziel niet met geloof versterken?
Daar hy de lust, wou tot geloof inwerken?
Gy Hertenkenner weet,
Hoe 'k hinkend stond gereet,
Om van u af te wyken,
Maar door uw Goedheids kragt,
Wierd 't hert, te regt gebragt,
Eer 't wanhoop deed' bezwyken.
't Is niet genoeg d'onfangene weldaden,
t' Erkennen, wyl ons 't ligt van Gods genaden,
| |
[pagina 15]
| |
De ziel bestraalt: maar als door duistre vlagen,
't Hert werd gedrukt met ongemeene slagen,
Zegt in dat ziels verdriet,
'k Verlaat myn Jesus niet,
Al schynd hy my te ontvlugten,
Hy heeft my wel verlost,
Eer dat ik hoopen kost:
'k Zal nu niet troostloos zugten.
Uw Schutsheer leeft, wat zal uw hert beroeren?
Bezwykt uw kragt, hy zal 't voor u volvoeren,
Hy heeft voorzeid', dat hy des levens paden,
Met kruis omtuint, wild g' u in wellust baden?
Gy dwaalt van 't regte spoor;
Uw Jesus gaat u voor
Met 't kruis: volgt zonder vreezen:
Al kond gy 't niet verstaan,
Gy moet den kruisweg gaan
Wild g' eeuwig by hem weezen.
|
|