Mary Dorna 1891-1971

Brief van 1951 (?)

‘Lieve Mies en Bruno

Na het lange zwijgen wil ik jullie wat van me horen laten. Heb niets dan pech gehad. Mijn schouder gebroken - 7 weken in het gips gezeten en moet nog dagelijks gemasseerd worden. Henk is niet meer toerekenbaar. Hij met die vreselijke knecht¹ treiteren me - maar ik beheers me zoveel mogelijk. Het is hier (ingevoegd: iets) beter dan in het gekkenhuis. Ben niet in staat tot schrijven of tekenen. Heb alle belangstelling in het leven verloren.

Wanneer jullie terug schrijven moeten jullie op het bovenstaande geen toespelingen maken. Al mijn brieven worden geopend! of weggehouden. Stuur ons aangetekend. Het erfenisje van mijn moeder is aan ‘schulden’ opgegaan. Eveneens de herdruk van mijn boekje².

Hoe gaat het jullie. Laten jullie eens wat van me (sic) horen. Ik ben erg eenzaam geworden. Juffrouw Walz is nog steeds bij mij. Sinds 4 maanden word ons huis ‘opgeknapt’. Een lawaai om razend te worden. Wij huizen in éen kamer. H. slaapt of drinkt, of gaat met een soort artisten om die het doodtrappen niet waard zijn.

Geen prettig nieuws hè.

Maar ik wilde jullie een levensteken geven.

Een stevige poot en een zoen

van jullie Mary'

1 Dat is de geheimzinnige Meima. Kort na de oorlog was deze bij de Tenkinks in huis gekomen, en hij werd een soort huisknecht/privésecretaris van Henk. Mary kon hem niet uitstaan, maar het huis aan de Prins Hendrikkade was gelukkig zo groot dat ze elkaar niet tegen hoefden te komen. Meima had een eigen kamertje beneden in het huis, terwijl Mary altijd boven woonde. Ze kwam haast nooit in de rest van het huis.

2 In 1951 was Mary's bundel Onmaatschappelijke voorkeur herdrukt, het verscheen bij Querido in de Salamander-reeks.