Semi-finale

[p. 44]

Oog-in-oog

Zo helder zijn de bronnen niet
waar amberkleurig water welt
in 't bos dat daar vooroverhelt,
en 't hert zichzelf weerspiegeld ziet,
verwonderd om zulk oog-in-oog, -

En zo verwonderd is de boog
die zich over de zeearm spant
in koene sprong van land tot land
ook niet, al reikt hij ginds zo hoog
dat hij zijn spiegeling verspeelt,-

Als deze blik waarin het beeld
van al wat onze wereld is,
zich met heel zijn geheimenis
onder haar wenkbrauwboog verdeelt
eer zij het als een wonder ziet.

Ontdekte zij dan nooit verdriet?
Zij kijkt zo roerloos alles aan
- voor niets bevreesd, met niets begaan -
als weet ze 't, maar begrijpt ze 't niet.
Geen oog was ooit zo diafaan.