Semi-finale

[p. 37]

Heiniaans

I

Uit mijn te lang verlangen
schrijf ik haar korte briefjes.
Ze noemen alleen onze namen
en kunnen niets anders verdragen.

Ze vinden het huis van mijn liefje
en fladderen voor hoge ramen
vergeefs, worden niet gevangen.
Dus keren ze weder en klagen...

De post brengt ze ongeopend,
verfomfaaid, door niemand genomen.
Wiens voetstap, de kamer door lopend,
echoot zo hol in mijn dromen?