Semi-finale

[p. 35]

Slotcadens

Ze schreef: ‘We moeten deze episode maar beëindigen,
ze heeft geen toekomst meer, blijft slechts herinnering.
Vernietig al mijn primitieve brieven. 't Zou belachelijk zijn
als die gevonden werden bij je literaire paperassen.’

Hoezeer ze mij doorziet, bewijst de zekerheid
waarmee ze mij te treffen weet: recht in de roos,
juist in het hart van al mijn zwakheid, al mijn trots,
mijn pueriel besef van ‘nog steeds onvolwassen’.

Wat eerst één beeld was, uit veel andere gevormd,
heeft zij - of 't lot? - snel weer uiteengewaaierd.
Deed ik het ook met haar? Ik heb het niet gewild.
We hielden van elkaar. Maar 't leven is een baaierd.