De glorende dag

[p. 39]

Aan de armen

Kon ik, als een priester ten offer gaand
tot U dragen mijn liefde in handen vroom
en nederleggen in uw blanke schoot,

o mensch...

Kon ik als een fakkeldrager gaand
uw wegen langs, uw droeve droom
lichten met schijnsel helder-rood,

o mensch...

Geen woorden dragen gedachten zoo zwaar
als dit te zeggene, dat ik niet kan
in woorden zeggen, die vluchtig zijn.

Maar wacht van mij stil, met oogen klaar
de hoogste liefde-daad die van
al dingen het heilig eind zal zijn.

Vertrouw geen woorden-praal, maar trouw
der oogen stille schouw die nimmer liegt,
doch hartes diep geheim ons zegt...

O, neem mijn liefde, menschen, nauw
kan 'k leven met zooveel beminnen, slechts
als gij ze neemt gelijk een recht...