De glorende dag

[p. 38]

Bij zieke vriend

Wilt gij alleen gaan in de nacht
dat eenzaam somber pad
waar geen U volgen kan...
wilt gij niet langer hier bij ons
gezeten zijn, en luistren naar
ons dwaas gepraat...

Hebt gij zóó hooge wijsheid jong
reeds achterhaald, en ons
geen woord meer waard gekeurd...
Wie toonde U 't land waarnaar uw oog
met vreemde ongekende brand
nu schouwen doet...

Wij zijn toch altijd saam geweest...
waarom moet gij dan gaan
zoo bleek, zoo eenzaam-stil...
Met slechts als leeftocht voor uw reis
de erinnring aan ons kort geluk
en ons verlaten hart...