De glorende dag

[p. 19]

Sonnet

Ik sta hier voor uw hoog paleis...
zult gij mijn moewe kloppen hooren,
kom ik u majesteit verstooren
omdat ik ging een verre reis...

Gij weet der wegen zwoel bekoren:
gij zijt zoo goed, zoo zacht, zoo wijs;
ik kende niet der liefde prijs
voordat ik alles had verloren...

En nu een arme bedelaar
voor uw paleis... heb mededoogen,
'k heb niet beseft het groot gevaar...

O, laat mij zien uw klare oogen,
het steeds-vergevend oogen-paar,
en laat me uw voeten kussen mogen.