De glorende dag

[p. 17]

Arm geluk

Ik droeg tot u mijn arm geluk,
luttel geluk in brooze vaas
van bleek kristal... ik leek wel dwaas.

Want deze laatste schaamle schat
van al mijn rijkdom, al mijn pracht
heb ik tot u, mijn Lief gebracht.

Gij naamt het in uw blanke hand
glimlachend om zoo arm geluk
en liet het vallen... rink'lend .. stuk..

Dan wendt ge af het trotsch gelaat,
uw ranke voeten schoppen 't gruis...
en armer, droever keer 'k naar huis.