Het eind van de kaart

Journaal van een kleine ontdekkingstocht in twee binnenlanden anno 1955

Dinsdag 11 december 1979

- Een paar maanden geleden, nadat ik dit manuscript ter lezing gegeven had aan de enige nog

[p. 14]

overlevende ‘blanke’ uit de personages die erin voorkomen, verklaarde ze mij onder een hartelijke omhelzing, dat ik haar de gebeurtenissen van de slotepisode weer levendig voor ogen gebracht had, en ook dat zij in het gehele reisverhaal zelf Bob en een paar van zijn roeiers die zij zich nog goed wist te herinneren, volledig herkende. Dit was natuurlijk heel plezierig en een aanmoediging om het geschrift nu toch maar eindelijk aan een uitgever ter hand te stellen.

Deze heeft het zonder (althans voor mij merkbare) aarzeling geaccepteerd en noemt het een goed boek. Maar hij wenst er wél een topografische kaart bij; op zijn minst van het afgelegde reistraject. Hij meent dat ik geen al te groot beroep mag doen op de verbeeldingskracht van de lezer, noch op zijn meestal niet aanwezige aardrijkskundige detailkennis. Hij kan best gelijk hebben en ik heb dus toegegeven, zonder veel verder geredeneer. Derhalve verschijnt het boek nu tóch met een kaart, - een samenstel van lijntjes die heel wat makkelijker te trekken zijn dan in werkelijkheid te bereizen. Ook vandaag nog.