Den vermakelyken avanturier

[p. 1]

[p. 4]

Op de Titel-plaat.

HEt treurig Vrouwen beeld, wiens dood geverfde wangen

Zyn door de brakke vloed van tranen gants bedekt,

In schâuw' van 't jeugdig lof, op 't groene gras gestrekt,

Tot teken van haar druk, met treur-gewaad behangen,
Vind 'in het bly gelaat, en vrolyke gesangen

Van een van Momus rot de soeste Medicyn ,

Om de swaarmoedigheid en smertelyke pyn,

Die als een nevel haar bedrukte geest omvangen,

Te jagen; en geeft ons hier mede te verstaan,

Dat een treurmoedig hert, met smert en angst belâan,

Geen salf nog artseny veel heilsamer kan soeken,

Tot de genesing en verligting van syn quaal,

Als in de boertery, en in het soet verhaal,

Het geen te vinden is in aangename boeken.