Nederduytsche poemata 1616

8. Amoris semen mirabile.

Siet Venus saeyer aen. hy gaet zijn saet uytspreyden

De weerelt om en om, gelijck een landtman doet.
Het saet komt weder voort, en sonder lang te beyden
Geeft vrucht op zijnen tijdt, die d'aerde weder voet.
De vruchten die het brengt, die sijn begaeft met reden,
Met wijsheyt en verstant, en wonderlick van aert.
Die vruchten houden op de landen en de steden.
VVijst my doch eenen boer die sulcke vruchten gaert.