Nederduytsche poemata 1616

6. Semper reciprocanda serra.

Die in Cupidoos perck begonnen heeft te jaegen,

Blijft altijdt op het self: de vreucht komt naer de pijn,
De pijn komt naer de vreucht: gelijckerwijs die sacgen
Dan met het lijf om leeg, dan weer om hooge sijn.
Men gaet, men loopt, men komt, men sucht: en t'allen tijden
Ist wederom te doen het gene ghy nu doet.
Soo als de saege gaet, gelijck van bey de sijden,
Altijdt in eenen balck, altijdt op eenen voet.