Nederduytsche poemata 1616

[p. 42]

Cupido Honich-dief, uyt Theocritus.

DE soon van Venus soete man,
Die nimmermeer stil wesen kan,
VVas opgestaen recht voor den dach,
Als yeder noch in ruste lach,
En ginck al heymelick bespien
De honich-korven van de bien,
Hy meynde 'thonich was soo goet,
Het was soo wonderlicken soet.
Maer eer hy haelde zijn gerief,
De beesten prickelden den dief.
De lecker liep aen alle kant,
Hy spranck, hy blaesde vast in d'handt,
En toonde Venus die daer stondt
Al schreyende de nieuwe wondt.
Hy seyde, moeder, hoe kant sijn,
Dat sulcken dier maeckt sulcke pijn?
De moeder sey de, sijt ghy groot
Die yeder brengt in sulcken noot?